Schrijver, hoogleraar en arts Ivan Wolffers reist de wereld rond, maakt prachtige foto’s en tekent zijn ideeën op in persoonlijke columns. En dit alles met zijn grote liefde. Wat een prachtleven.
Mijn favoriete filmscène is… Scènes die in een beeld en enkele seconden met elkaar botsende werelden tonen, waarin je alles begrijpt en weet dat de mensen in het verhaal nooit dichter bij elkaar zullen komen. In Nikita Mikhalkov´s film Urga de Russische koopmannen die in de tent van de Siberische nomaden zitten en die elkaar niet begrijpen. In My beautiful Laundrette waar Kureishi het script voor schreef de scène waarbij de Pakistaanse hoofdpersoon en zijn oer-Britse vriend op bezoek zijn bij de familie van de eerste. Doorzonwoning en de mannen bij elkaar en door het raam naar de tuin probeert de oudste (zeer moderne dochter) de aandacht van de jongens te trekken door haar trui omhoog te trekken en haar borsten te tonen.
Ik wil ooit nog eens naar… Heb het gevoel dat ik al erg veel gereisd heb in mijn leven. Mijn verlangen gewoon thuis te zijn wordt steeds groter. Maar wat ik gemist heb zijn plekken zoals Hawaii en Tahiti, Patagonië en Alaska. Zou daar wel eens naartoe willen om een lange wandeltocht te maken, maar ik weet zelf niet hoe graag ik het wil.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Daarin zit standaard mijn tandenborstel, tandpasta, scheerzeep en mijn scheerapparaat, wat gel voor als ik er netjes uit moet zien. De rest is ballast.
Mijn ergste miskoop is… Heb in mijn leven meer spijt gehad van dingen die ik niet kocht en graag wilde dan van dingen die ik kocht en op een stapel kwamen liggen waar ik niet meer naar omkeek.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Als ik dat ontdekt had zou ik het elke dag eten. Ik weet het nog niet, maar weet wel dat er heel veel dingen zijn die erg lekker smaken. Pasta met witte truffels uit Umbria in het najaar, green curry met alleen maar groentes in Noord Thailand na een dag hard werken, Om Ali het toetje uit Egypte, Besengek vis uit Java, de Pho soep die je in Vietnam als ontbijt eet, Tajine uit Marokko met dat kleine beetje poedersuiker erover heen, vis die je net uit de rivier gevangen hebt geroosterd boven een vuurtje, het is eindeloos.
Ik was het gelukkigst toen… Ik ben niet van de toptiens en wil niet zo graag vergelijken. Elke situatie is uniek en geluk is niet iets dat je na kunt jagen, maar dat je zelf maakt omdat je het talent hebt te zien hoe mooi, hoe leuk, hoe geweldig het leven is.
Ik heb het meeste spijt van… En daardoor heb je ook nooit spijt. Ik zou sommige dingen anders hebben willen doen, maar op het moment dat ik het deed waren de omstandigheden anders en als ik het op een of andere manier heb begrepen wil ik er niet naar terug kijken. Ik wil de andere kant op leven, naar de toekomst toe.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ben wel een meester in het verzinnen van redenen waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Ik schrijf verhalen en dan is het toeval bedwongen en ik geloof dus in de macht van mijn verbeelding.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Mijn ongeduld en gulzigheid. Alles willen en van het leven dan bijna een race tegen de tijd maken.
Ik lieg altijd over… Dat ik nooit lieg.
Ik kan me niet beheersen als… Ja, vroeger kon ik me niet goed beheersen als het niet snel genoeg gebeurde, maar als je ouder wordt zoals ik dan krijg je in plaats daarvan geduld en geef je als je rijdt zelfs voorrang als dat niet nodig is.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Nooit, want ze is mijn leven. Haar kwijt zijn voelt als het einde van mijn leven.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Aicha’s Twaalf: Ivan Wolffers”