Wederom een primeur vandaag bij Aicha Qandisha. Onze vaste lezers kennen Renée Olsthoorn natuurlijk van haar stukken bij ons en op haar blog Nogal Irritant, maar Renée is meer dan alleen de vrouw achter de fijne teksten. Ze heeft al jaren een eigen vertaalbureau én debuteert deze week met haar eerste eigen novelle in e-vorm bij Harlequin. Reden voor champagne en macarons, en heel veel trots geglunder. Want als één novelle over de dam is…
Mijn favoriete filmscène is… Met het mes op de keel (ik heb namelijk veel favoriete films met even zo veel favoriete scènes. Dus met slechts één favoriete scène doe ik tientallen andere tekort) die scène waarin Peter Sellers, vermomd als tandarts, bij commissaris Dreyfus een kies moet trekken in The Pink Panther Strikes Again. Die smeltende fopneus, dat lachgas… Iedere keer als ik die scène zie, lig ik wéér in een deuk. ‘He has pulled the wrong tooth… hahahaha. There’s only one who would pull the wrong tooth, that’s Clouseau… hahahaha’
Ik wil ooit eens naar… Londen. Zo maf. Ik ben twee keer in Engeland geweest in mijn leven, maar nog nooit naar Londen! Absurd! Dus ja, Londen staat op mijn ‘to do’ lijstje. Al heel lang eigenlijk.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Knalrode lipstick en Y van Yves Saint Laurent. Ik gebruik Y al sinds ik het van een goede vriendin kreeg voor mijn achttiende verjaardag, en ik heb nooit een heerlijker parfum geroken. Althans, niet bij mezelf. Ik ben dan ook als de dood dat het uit de handel genomen wordt ooit.
Mijn ergste miskoop is… Een cyclaamkleurige wollen trutjurk van de Bonneterie. Die kleur staat me totaal niet, het model ervan evenmin. Snap echt niet wat me bezielde. Ik realiseer me dat ik weinig last heb van miskopen, want ik kan op dit moment niets anders verzinnen.
Het lekkerste wat ik ooit heb geproefd is… Een chocoladetaart die een Amerikaanse vriendin voor mij en haar andere gasten had gekocht, toen we bij haar in New Jersey logeerden. Echt, ik had nog nooit eerder zoiets verrukkelijks, zoiets verfijnds geproefd. Ik heb de paar keer dat ik in de VS was overigens altijd heerlijk gegeten. De gerechten van de restaurants in New York en San Francisco doen beslist niet onder voor de culinaire genoegens die we in Frankrijk en Italië gewend zijn.
Ik was het gelukkigst toen… Ik mijn toekomstige man ontmoette? Mijn kinderen gebaard had…? Het ene geluksmoment is het andere niet, dus moeilijk te zeggen wat me het gelúkkigste heeft gemaakt, maar de genoemde voorbeelden staan beslist bovenaan de lijst.
Ik heb het meeste spijt van… Het feit dat ik zo’n moeizame relatie met mijn moeder heb gehad. Gelukkig heeft de fijne relatie met mijn dochter dat voor een heel belangrijk deel, zo niet helemaal, gecompenseerd.
Ik ben niet bijgelovig maar… Ik loop toch liever niet onder een ladder door op straat. Niet alleen uit bijgeloof, maar ook omdat dat een reëel risico in zich houdt: emmer water over me heen van de glazenwasser, bak grind van een dakbedekker, pot verf van een schilder, etc..
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ongeduld. Ik kan niet tegen mensen die traag zijn van begrip, noch tegen personen die onnodig lang zijn van stof. Ik houd van lekker kletsen, mag zo nu en dan graag mijn mening verkondigen, maar ik word doodmoe van heilloze discussies over politiek via sociale media.
Ik lieg altijd over… Altijd Nooit over mijn leeftijd… Uiteraard lieg ik weleens ergens over of dik misschien iets aan om een verhaal sappiger te maken, maar ik zou geen onderwerp kunnen bedenken waar ik áltijd over lieg.
Ik kan me niet beheersen… Als er een zak tumtum naast mijn computerscherm ligt
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Zijn kloon. Gekheid op een stokje. Ik dump hem voor niets en niemand. Hij zal míj moeten dumpen, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden na 43 jaar, dat hij daar geen aanvechting toe heeft.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Aicha’s Twaalf: Renée Olsthoorn”