Die keer dat we Michel Roux ontmoetten

le gavroche

Er is een tijd geweest dat we meerdere keren per jaar naar Londen gingen en bij elk bezoek nieuwe restaurants probeerden. De overdaad aan interessante restaurants werkte als een magneet, maar het resultaat was dat we ook regelmatig teleurgesteld werden.

Zo gingen we jaren geleden naar het legendarische restaurant Le Gavroche van Michel Roux. Over de Roux broers en hun zonen heb ik al eens uitgebreid geschreven. Alain Roux van The Waterside Inn is een bijzonder sympathieke en hoffelijke man. Zijn neef, Michel Roux, kenden we van het Britse Masterchef waar hij streng doch rechtvaardig aspirant koks uit hun dromen hielp.

Michel Roux is nu in het nieuws vanwege zijn behoorlijk schandalige onderbetaling van zijn personeel. Sterker, meneer de gerenommeerde chefkok houdt alle fooi zelf. Dat is best wel beschamend, maar ergens verbaast het niet en het nieuwsbericht herinnerde me aan die keer dat we hem ontmoetten, vijf jaar geleden tijdens een lunch bij Le Gavroche.

Lul
Het eten zelf was onopmerkelijk voor een tweesterren-restaurant met een jaren zeventig Columbo interieur. Bistro niveau was het met een soepje, iets met zalm en een dessert dat ik alweer ben vergeten. Bij de thee werden we uiteraard weer overgeslagen met de friandises.

Dit was ten tijde van de Masterchef hoogtijdagen en op een gegeven moment kwam Michel Roux alle gasten gedag zeggen. Heel sympathiek. Aangekomen bij onze tafel, vroegen we om een foto, en toen kwam het: een mengeling van aarzeling en onwil maakte zich meester van hem. Er ontstond een ongemakkelijke situatie die hooguit een paar seconden duurde,maar heel lang aanvoelde, waarna hij zei dat het over vijf minuten wel kon en zo terug zou komen. Michel ging weg en kwam nooit meer terug.

Kijk, en dan ben je dus eigenlijk gewoon een lul. Als een simpel, complimenteus verzoekje je tegen de arrogante borst stuit en reden is je gasten te schofferen, ben je een lul. Kan ik hier wel heel sjiek schrijven dat het niet zo sympathiek was, maar lul vat het geheel wel goed samen.

Nou, en dat was dus onze ervaring met Le Gavroche en Michel Roux. Eens maar nooit weer.

Hassnae

info[at]aichaqandisha.nl