Het plan was eigenlijk om afgelopen maart drie dagen alleen naar Londen te gaan. Ik had een uitgekiend schema met restaurants die ik wilde bezoeken, natuurlijk mijn lievelingsontbijtplek op de hele wereld, Dominique Ansel Bakery, en op de wensenlijst zijn nieuwste restaurant in Covent Garden, Dominique Ansel Treehouse. Maar maart bleek een onverwacht lastige periode met de verdere verspreiding van corona in Europa en de zorgelijke berichten die hand over hand toenamen, dus ik besloot verstandig te zijn en bleef braaf thuis.
Op Instagram zag ik hoe de bakkerij openbleef; Londenaars hoefden hun cronut en favoriete Ansel-zoetigheden niet te missen. Hij begon zelfs met bezorging en al die maanden keek ik met een intens jaloerse blik toe. Zij hebben dan wel een rampzalige regering die deze crisis op alle mogelijke manieren fout aanpakt, maar ze hebben óók Ansel.
Ik hield me kranig, geduldig wachtend op het moment dat het weer veilig zou zijn naar Londen te reizen. Misschien in augustus, mijmerde ik aanvankelijk nog, later hoopte ik op oktober, of dan op zijn minst toch december, onze vaste traditie om rond kerst naar Londen te gaan.
Maar ik had buiten de mokerslag gerekend die Ansel zaterdag op Instagram deelde: door de voortdurende onzekerheid vanwege corona, sluit de bakkerij eind augustus haar deuren.
Zahra Rose
Dat betekent niet meer elke maand wachten op de bekendmaking van de nieuwe cronut smaak.
Niet meer de dag breken met de krokante, gecarameliseerde laagjes van de DKA.
Nooit meer een After the Rain, de fluweelzachte mousse van jasmijn met peer en gembergelei.
Op een bodem van praline feuilletine.
Het betekent ook afscheid van de prachtige Zahra Rose, een melkchocolade mousse met framboos, rozencoulis en dadelcake op een krokante basis van pistache en gepofte rijst.
Blasfemisch
Dat is het bijzondere talent van Ansel: hij is constant aan het vernieuwen, hij laat zich inspireren door andere culturen, geeft daarin blijk van cultureel begrip, maar hij is speels ook in zijn aanpak, hij heeft humor en een geweldig oog voor esthetiek.
Of het nu gaat om originele Ansel-creaties die je nergens anders kunt krijgen of bekende klassiekers als de cannelé, éclair of macarons: ze zijn allemaal van uitstekende kwaliteit en stijgen ver, ver boven het niveau van de gemiddelde patissier.
Ook zijn hartige gerechten zijn de moeite van een bezoek waard. Mijn hartige favoriet is zijn Turkey Croque Monsier: een overdadige tosti (al klinkt ‘tosti’ bijna blasfemisch in relatie tot deze zaligheid met gerookte kalkoen, gruyère en romige bechamelsaus). De lekkerste croque monsier die ik ooit at.
Maar voor Ansel gingen we eerst en vooral voor al het zoet. Overdadig, ingetogen, decadent, origineel, klassiek met een twist, volgens de seizoenen, altijd verrassend. Nooit heb ik een moment gehad dat ik dacht ‘nu even ergens anders heen.’
Willy Wonka
De dagen in Londen begonnen steevast bij hem. Iedere ochtend stapten we uit in Elizabeth Street voor een weelderig ontbijt. En de laatste dag vertrokken we altijd met tassen vol lekkere cadeaus voor thuis. Maar dat is nu allemaal voorbij.
Eerder al sloot hij onverwacht zijn Tokiose filiaal waar we heuglijke momenten hebben doorgebracht. Hij opende afgelopen jaar een nieuwe winkel in Hong Kong, maar daar vlieg je niet zomaar even heen. Londen was ideaal. De perfecte stad ook voor gourmands en foodies met alle geweldige restaurants die daar te vinden zijn. Natuurlijk, Londen heeft genoeg alternatieven, maar geen liefde zo groot als die voor Ansel. In 2015 gingen we voor het eerst in ons leven ’s ochtends vroeg in de rij staan voor zijn bakkerij. De jetlag kwam daarbij goed van pas. We proefden er onder andere zijn cronut in de smaak clementine met honing-ricotta en sindsdien zijn we verknocht aan hem. Hij is onze Willy Wonka. De man bij wie alle zoete dromen werkelijkheid worden. Van de frozen S’more en Christmas cereal tot de Banoffee Paella en Victoria Sponge.
2020 was al verloren, maar de hoop dat we op enig moment weer Ansel konden omarmen, of in ieder geval zijn creaties konden oppeuzelen, was een lichtpuntje. Nu overheerst het donker. In het bericht op Instagram wordt de optie opengehouden dat hij terugkeert, maar dat voelt als een grote liefde die je verlaat en zegt ‘we kunnen vrienden blijven’ en ‘misschien komt het later nog wel goed.’ Terwijl hij verder gaat met zijn leven, zit jij smachtend te wachten op het grote niets.
Zo voelt Ansels vertrek. Als een aanslag op onze levenslust. We zullen het met de herinneringen en de foto’s moeten doen.
info[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Dominique Ansel verlaat Londen”