foto’s © Aicha Qandisha
Als jonge tiener ging ik, als ik bij mijn oudste zus was, altijd naar haar kamer om haar parfumcollectie te bewonderen. Chanel N5, Poison van Dior, LouLou van Cacharel, heel veel flesjes waar ik om beurten aan rook. Als ik later groter was wilde ik dat ook, mijmerde ik terwijl ik de flesjes bestudeerde en besloot welke geur ik deze keer op zou spuiten. Toen ik na mijn zestiende bijbaantjes kreeg en geld begon te verdienen, kocht ik ook mijn eerste flesjes eau de toilette.
Voor mijn achttiende verjaardag had ik de reclame gezien voor de nieuwe geur van Lancöme met de beeldschone Isabella Rosselini die in die tijd de muze van het huis was. Ik was op slag verliefd; de sfeer van het filmpje, de fles als een geslepen diamant. Dus toen een van mijn broers die in Amsterdam woonde vroeg wat ik wilde, aarzelde ik niet: Trésor.
Het vreemde is: ik was dat helemaal vergeten, tot ik een persbericht kreeg dat Trésor dit jaar dertig jaar is en de herinnering weer bij me naar boven kwam. Een paar dagen na mijn verjaardag kwam mijn broer met het cadeau. De opwinding, de blijdschap dat ik zomaar Trésor zou krijgen was groot. De geur was compleet anders dan andere geuren. Nog steeds eigenlijk. Er zijn in de loop van de jaren verschillende varianten op Trésor gekomen, maar het origineel blijft voor mij het meest bijzonder en origineel. Het staat voor een gedistingeerde elegantie, een warme charme en stijlvolle nonchalance die perfect belichaamd wordt door Rosselini in dat allereerste filmpje.
Kwetsbaarheid
Trésor luidde een nieuwe fase in en was er al die jaren bij. Het einde van mijn middelbare schooltijd, een studie in Utrecht, nieuwe banen, avonturen, verlangens, verdriet. Na wat jaren verdween de geur op de achtergrond en maakte plaats voor andere liefdes. Er zijn vrouwen die jarenlang dezelfde geur dragen, maar ik niet. Iedere fase kende andere geuren die er bij hoorden. Soms ga ik weer eens terug naar een oude favoriet en het verschilt per keer: vaak is de betovering weg, maar heel soms komt dat oude gevoel weer terug.
De fles die je op de foto’s ziet was van mijn moeder. Ook zij had verschillende geuren voor verschillende fases in haar leven. Ze begon met het ultrazachte Anaïs Anaïs, ging via favorieten als Paris van Yves Saint Laurent en Amarige van Givenchy en tijdelijke uitstapjes als Vera Wang, die ik voor haar in New York had gekocht, over op J’Adore, de geur die ze tot het laatst droeg.
Een paar weken voor haar plotse overlijden, waren mijn oom (moeders broer) en neef onverwacht uit Frankrijk gekomen. Mijn zus uit Marokko kwam toevallig ook onverwacht over en zo werden het een paar vrolijke, drukke dagen. Mijn oom had een fles Trésor voor mijn moeder gekocht. Ze is er nooit aan toegekomen de fles te gebruiken.
En zo kon het gebeuren dat Trésor twee keer een nieuw leven inluidde: eentje vol verwachting en hoop, en eentje getekend door verlies. Moeders fles blijft onaangeroerd. Niet alleen als herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven, maar vooral aan de schoonheid van onschuld en onvoorwaardelijke liefde.
info[at]aichaqandisha.nl
4 Reacties op “30 jaar Trésor”