foto © Aicha Qandisha
Alsof een onzichtbare hand al mijn organen eruit heeft gerukt. Ik kan mijn benen voelen. Mijn armen bewegen. Mijn gedachten malen eindeloos. Maar die gapende leegte. Het ongrijpbare gevoel van een ondraaglijke pijn die op uitbarsten staat. De totale verstomming.
Dit voelt als de enige juiste plek om mijn alles, mijn hart, mijn licht, mijn moeder te eren. Als ik ergens voor op pad ging, vroeg mijn moeder altijd: ‘is het voor je werk of voor Aicha Qandisha’. Aicha Qandisha was deel uit gaan maken van ons leven. De vrouwelijke Bouazza’s.
Tegelijk is er de aarzeling iets bekend te maken over mijn meest dierbare persoon, omdat ze wars was van aandacht.
Ze is niet meer. Ik kan die zin niet uitspreken of schrijven zonder een intense pijn te voelen. Zonder dat mijn zicht vertroebeld wordt door tranen. Mijn lieve, liefste, onzelfzuchtige, vrolijke, grappige moeder is niet meer. Toen mijn vader elf jaar geleden overleed, was zij het die ons op de been hield. Nu zijn we verloren. Ben ik verloren.
Hoe kan ik nog slapen, zonder het vooruitzicht haar morgen te zien. Hoe kan ik lachen, nu ik haar lach niet meer zal horen. Haar omarming zal moeten missen. Haar wijsheid en troost moet ontberen.
Hoe kom ik de dagen nog door, zonder haar te kunnen bezoeken. Zonder haar te bellen. Hoe kan ik ooit nog van eten genieten, nu ik niet meer van haar hand zal proeven. Haar handen, haar eten, die alle pijn wegnamen en alles genazen.
Mijn lieve, liefste, dierbaarste moeder was mijn vertrekpunt en bestemming. Mijn horizon. Mijn leidend licht. Mijn knagende geweten. Mijn veilige thuis. Mijn troost. Mijn oneindige bron van onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde.
Bij haar was ik veilig. Haar stem verjoeg alle onrust. Iedere storm stopte voor haar deur. Zodra ik bij haar binnen was, verdween de boze buitenwereld en regeerde haar warmte.
Ze was een engel op aarde. En ik had het voorrecht bij haar geboren te mogen worden. Aan haar warme borst op te mogen groeien en door haar gevormd te worden. Ik houd zo onbeschrijflijk veel van haar. Ik ben niets zonder haar. Ik kan niet zonder haar. Ik wil niet zonder haar.
God heeft zijn lievelingsengel tot zich geroepen. Veel te vroeg. We wilden nog zoveel samen doen. Mijn liefste. Mijn licht. Ik ben zo dankbaar voor haar.
Ze laat ons, haar kinderen en kleinkinderen, verdrietig en verweesd achter. Die immense leegte kunnen we alleen vullen met de vurig gekoesterde herinneringen en de innige, diepgevoelde liefde die we voor haar voelen en die we met haar hebben gedeeld tot haar laatste minuut. En die we voor altijd zullen voelen.
Leef in ons voort en waak over ons. Alsjeblieft, liefste.
Fatima Zahra 18-06-1942 – 07-02-2016
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Gecondoleerd lieverd en heel veel sterkte voor jou en je familie.
gecondoleerd en hou je sterk.ze is een deel van je zelf.een schrale troost
Ach Hassnae. Gecondoleerd. Ze is niet dood zolang jij leeft.
Veel veel sterkte.
Het is groot. De dood van je moeder.
Ik weet het. Nu, zeven jaar later
zegt mijn geliefde soms
wanneer ik, zoals vaak verstrooid de kamer inloop:
nou ben je net je moeder
en denk ik: ja, daar is ze weer
tot in mijn botten, tot in mijn ziel.
Heel veel sterkte, jullie allebei, dappere schrijvers.
Wat een prachtige ode aan je moeder! Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte en een dikke knuffel! Zij leeft voor altijd verder in je hart…….
Gecondoleerd Hassnae. Heel veel sterkte.
Gecondoleerd met je enorme verlies. en gefeliciteerd met het feit dat je het onbeschrijfelijke geluk had geboren te worden uit zo’n moeder. Heel veel sterkte
Inna lillahi wa inna ilayhi radjioen. El Baraka fi rasskoum. Heel veel kracht, geduld en liefde gewenst!
Hassnae, ik kan me je verschrikkelijke pijn zo goed voorstellen, daar zijn geen woorden voor.
Toch zal ze altijd bij je zijn.
Inna lillahi wa inna ilayhi raji’un, heel veel sterkte toegewenst.
Si tu sais combien tu me manques déjà maman……!!!!
Lieve Hassnae en naasten,
Heel veel kracht toegewenst met dit grote verlies en veel sterkte voor de aankomende periode.
Erwin en Monica
Gecondoleerd met dit grote verlies. Enige troost is dat ze verder leeft in de beslissingen die je maakt en in je doen en laten. Heel veel sterkte voor jou en je familie toegewenst.
Gerard
Ik houd het kort: veel sterkte gewenst!
Ik denk aan jou en je familie en wens jullie heel erg veel kracht toe om elkaar te steunen bij dit verlies.
Beste Hassnae,
Gecondoleerd en ook van mij heel veel sterkte met het verlies van je dierbare moeder. Wat heb je dit mooi, teder en respectvol geschreven.
Lieve Hassnae,
Heel veel sterkte en troost toegewenst. De pijn zal nooit minder worden, het gemis steeds groter, enkel de tijd lijkt het draaglijk te maken. <3