Alsof haar schouder weer terug in de kom wordt gezet, zo klinkt het geschreeuw, of liever gekrijs, van mijn nieuwe buurvrouw. Een lange uithaal gevolgd door een nog langere en schrille.
De eerste keer dat ze me wakker maakte met haar herrie, was ik ongerust. Geschrokken lag ik stil in bed en vroeg me af ze ruzie had met haar man en er sprake was van geweld.
Het is altijd een naar en machteloos gevoel verdrietige geluiden te horen: moet je aanbellen? De politie erbij halen?
Gemoffeld huilen
Jaren geleden, toen ik nog bij mijn ouders woonde, werd ik ook eens ’s ochtends vroeg wakker door ruziënde onderburen. Gesmijt met deuren, geschreeuw, gescheld en klappen en gehuil.
Ik liep naar het balkon waar de vriendin naar was gevlucht. ‘Wat moet ik nou doen’ hoorde ik haar huilend zeggen. Ik vroeg haar of ik kon helpen, maar ze negeerde me en trippelde weer naar binnen. De rust keerde daarna terug.
Dus toen ik van de week plots wakker schrok, was ik ongerust. Het geluid dat ze maakte was raar. Eerst leek het op gesnik, daarna op een gemoffeld huilen en vervolgens kwam de eerste krijs en snapte ik het.
Ernstige zaak
Dit is een schreeuwer. Een ongegeneerde schreeuwer die al haar buren mee laat genieten en die bij elke stoot die ze voelt alles eruit gooit alsof het haar leven zal redden.
Het spiegelbeeld van mijn vorige buren: daar was het de man die als een gorilla tekeer ging. Maar die vorige buren, die waren ingehouden vergeleken bij deze vrouw.
Vannacht dus weer. Na vijf uur ’s ochtend werd ik wakker door haar enorm lange, harde, diepe schreeuwen. De mond ongetwijfeld wijd open zodat de klanken hun vrije weg vinden vanuit de keel. Wat boeit het haar dat mensen slapen, dat de hele straat haar kan horen. Mevrouw wordt geneukt. Dat is een heel ernstige zaak. En daar neemt ze de tijd voor. Lang. Heel lang.
hassnae[at]aichaqandisha.nl