Hoe meer meningen ik over de boerkini voorbij zie komen, hoe ongemakkelijker ik ervan word. Vrouwen verbieden erin te zwemmen in naam van de vrijheid en goede zeden is een travestie. De zwemkleding linken aan terrorisme, zoals de burgemeester van Cannes David Lisnard deed, is een grof schandaal. Alsof het niet meestal de vrouwen zijn die slachtoffer zijn van reli-terreur. Lisnards opmerkingen zijn een fluim in het gezicht van iedere daadwerkelijk onderdrukte vrouw.
Dat de niqab tot discussie leidt, kan ik inkomen als relatief nieuw fenomeen in Europa. Puur persoonlijk begrijp ik niet waarom een vrouw ervoor zou kiezen als onzichtbare entiteit door het leven te gaan. Het idee dat vrouwen zich moeten bedekken zodat mannen niet verleid worden -en zelf in korte broeken en kleine shirtjes ernaast lopen- vind ik in toenemende mate onverteerbaar. Maar daar heb ik simpelweg niks over te zeggen. En dat wil ik ook helemaal niet. Bovendien is de realiteit niet zo eendimensionaal en spelen allerlei andere factoren zoals cultuur en traditie vaak een rol in de keuzes die mensen maken.
Gepolitiseerd egocentrisme
De politiek zou zich er ook niet mee moeten bemoeien. Uiteindelijk zouden mensen vrij moeten mogen zijn om zich te kleden zoals ze willen, wat anderen daarvan vinden doet er niet toe. De laatste jaren verwarren mensen nogal eens hun eigen particuliere meningen met universele waarheden. Gepolitiseerd egocentrisme is dat. Zo denken ze dat scheiding van kerk en staat betekent dat ze gevrijwaard mogen blijven van elke religieuze uiting, omdat zij toevallig niks met het geloof hebben. Of moeten mensen met een andere culturele of religieuze achtergrond opeens hun meningen en waarden gaan omarmen.
De boerkini, of wetsuit met capuchon, is een fijne oplossing voor mensen die niet bruin willen worden of willen verbranden (zoals ik in Azië vaak zie) of die een badpak te bloot vinden en graag bedekt afkoeling in het water willen zoeken. Aan de drukke Marokkaanse stranden zie je van alles door elkaar: mannen, vrouwen, badpakken en bikini’s en vrouwen die met kleding en al de verfrissende zee induiken. Ik vind het een ontroerend gezicht. Het vanzelfsprekende plezier dat het strand geeft aan een ieder zonder enig onderscheid te maken.
Er straalt ook geen dwang van af: geen scheve ogen naar de blote vrouwen noch naar de bedekte vrouwen. De golven dompelen iedereen onder terwijl er tussendoor nog flink geflirt kan worden -als je wilt.
Madonna
Ik kan heel goed begrijpen dat er vrouwen zijn die liever bedekt gaan zwemmen. Of dat nu is uit kuisheidsoverwegingen, of omdat ze niet zo blij zijn met hun lichaam, wat de reden ook is: het is een uitkomst en ik vind het idee dat ik in mijn bikini naast iemand kan liggen in haar boerkini heel troostend. Ik zie werkelijk niet hoe een vrouw in boerkini een ongemakkelijk gevoel zou kunnen geven, terwijl stoere hipsters of Madonna in een wetsuit geen probleem zijn.
Het opgelaaide en verschrikkelijk verstikkende conformisme van de laatste jaren dat onder het mom van ‘westerse vrijheden en waarden bewaken’ ieder die afwijkt criminaliseert, begint steeds engere vormen aan te nemen. Vooral moslimvrouwen worden constant en zonder enige terughoudendheid als inzet gebruikt door als islamcritici vermomde racisten en starre feministen die serieus denken dat je pas bevrijdt bent als je hun vaste set van normen omarmt -wat in de praktijk een flinke portie zelfhaat voor de moslim betekent.
De verschillen zien en die accepteren in plaats van erdoor beledigd raken. Dat zou een verademing zijn. Het eigen ongemak inslikken in plaats van anderen ermee lastig vallen. Dat zou ook helpen. En die vrijheid die mensen tot kotsens toe propageren nu eindelijk eens naleven en die ook een ander gunnen in plaats van die alleen voor jezelf op te eisen. Zou dat niet wat zijn?
info[at]aichaqandisha.nl
8 Reacties op “Hoera voor de boerkini”