Ergens halverwege vorig jaar ontdekte ik toevallig via een artikel de Freakshake: een uit Australië overgewaaide hysterisch grote milkshake die snel populair werd in Londen. Daarna kon ik een tijdlang nergens anders meer aan denken. Serieus. Ik moest en zou die Freakshake proeven. Uren bracht ik smachtend door op internet, watertandend de foto’s bekijkend van het monsterlijke zoet. Ik had ook al meteen een favoriet waar ik op gebrand was: Maxwell’s Bar & Grill in Covent Garden, de Freakshakes zagen er goed uit en ze hadden bovendien eentje met salted caramel, daar ben ik sowieso weerloos tegen.
Inmiddels begint de Freakshake Nederland te ontdekken -of andersom. Het ideale moment dus om er een paar te bespreken.
Kandy Krush
In mijn zoektocht naar Freakshakes in Nederland, kwam een aantal keer het Rotterdamse Kandy Krush voorbij. Iets langer dan een jaar geleden geopend door twee broers uit Manchester. Zowel Majda als ik zijn afzonderlijk gegaan, en het concept is leuk: het kleine winkeltje is gevuld met chocoladerepen en snoep waar je je milkshake mee kunt mixen.
Maar mijn eerste was geen Freakshake. Majda ging nog eens terug, want ze schenen hem wel te hebben.
Dat is nog steeds geen Freakshake, hè. Dat is een milkshake met een dot slagroom en een paar Oreo’s erin. Lekker, maar niet het echte werk.
Krasnapolsky
Voor zover ik weet zijn er twee plekken in Amsterdam waar ze een fatsoenlijk ogende Freakshake serveren: bij Bulls and Dogs (maar die was dicht toen ik een keer een poging waagde) en in het Grand Café Krasnapolsky waar ik laatst besloot de tijd te doden terwijl Ajax-fans met rookbommen en voetballiederen de Dam -en de rest van de stad- hadden overgenomen. Ik vroeg bij binnenkomst voor de zekerheid of ze een Freakshake hadden en de medewerkster corrigeerde me: ‘u bedoelt Extreme Milkshake’. Nee, ik bedoel Freakshake. Kijk, die naam heeft humor en ritme. Zeg het maar een paar keer achter elkaar. Extreme Milkshake is een mond vol en is een redelijk droge beschrijving van wat je krijgt. Maar kniesoor die daarover zeurt. Hoe zag het ding eruit en vooral: hoe smaakte het!
Kijk, bij Krasnapolsky snappen ze het: overdaad in het kwadraat. Driedubbel geconcentreerd zoet voor een gegarandeerd suikercoma.
Ze hebben helaas maar twee smaken bij Krasnapolsky: aardbei en chocola, ik ging voor de aardbei. De milkshake was lekker: rijk van smaak, dikke, bijna sorbetachtige structuur en daarboven een enorme berg slagroom, mini-donuts, mini-stroopwafel, wafels, smarties en aardbeien -zie, hartstikke gezond! Ik heb me er manmoedig doorheen geslurpt en geknaagd, alleen aan de slagroom gaf ik me gewonnen. Luchtig geslagen slagroom is best lekker, maar een mens kan er maar zoveel van op.
Maxwell’s Bar & Grill
De lekkerste, de moeder aller Freakshakes, blijft vooralsnog mijn eerste in London die ik inmiddels nog eens heb gehad bij Maxwell’s Bar & Grill. Vrienden, ik noem geen namen, konden met zijn tweeën het zalige zoet niet aan. Dit is dan ook het echte werk waar je niet onbesuisd aan kunt beginnen. Voor deze Freakshake moet je een hartige bodem leggen, zodat niet al je tanden er spontaan uitvallen en suiker uit je poriën komt. Beide keren gingen we voor de krokante garnaaltjes en calamares. Lekker, luchtig en precies goed als voorbereiding voor dit enorme schatje.
Kijk nou toch, een bacchanaal in één pul: rijk vloeiende caramel, een grote, plakkerige donut met gezouten caramel, marshmallows en een enorme berg dikke slagroom. Echt dikke slagroom, met de structuur van zachte boter. Die slagroom was het enige minpunt, want de milkshake was perfect: heel romig, volle caramelsmaak en met stukjes krokante gezouten caramel erin. Héérlijk! Alles wat je niet mag hebben als je af wilt vallen, maar o zo lekker.
Ik ging ervan uit dat ik de Freakshake een teleurstelling zou vinden; ik verwachtte een overzoet gebeuren waar ik daarna meteen spijt van zou krijgen, maar nee: deze milkshake is echt heel goed en de rest erbij werkt perfect, alleen die dikke slagroom moeten ze echt mee ophouden. Die is voor niemand goed.
info[at]aichaqandisha.nl