foto’s © Aicha Qandisha
Het schijnt een van de moeilijkste en meest gewilde tafeltjes van Parijs te zijn, maar toen ik op goed geluk belde voor een reservering bij l’Astrance was dat zo geregeld. Het kleine, met drie sterren bekroonde restaurant van Pascal Barbot, oud-leerling van de geweldige Alain Passard, staat op nummer 46 van de lijst Worlds 50 Best en ligt verscholen in een klein, onopvallend straatje niet ver van de Eiffeltoren.
De lunch begon met Japanse edamame bonen en twee amuses: een hapje van crème fraiche en komkommer en een krokant en sappig hapje van appel en amandelspijs.
De eerste gang was een verrukkelijk gerecht van gamba in satésaus met piment en pinda. Rijk van smaak, licht van structuur met een zoetje, een zuurtje en een pikante ondertoon dankzij de piment.
Zacht en ingetogen
Daarbij geserveerd een elegant krokantje met groene appel, munt, gember en pinda. Een heerlijke combinatie van fris, fruitig, lichte scherpte en het aards-notige van de pinda.
De gecarameliseerde kabeljauw met gembersaus van rozijnen en een tamarindetaartje van kool balanceerde volmaakt tussen het zachte van de vis en krokante van de kool, het ingetogen zoete van de rozijnen en tamarinde en het hartig-kruidige van de gember en kool.
De kip met franse boontjes, aubergine, amandelen en truffel sloot het geheel af, met daarbij een kommetje met worteltjes, ui, rode peper en kipstukjes. Een heel rijk gerecht waarbij de wat machtige aubergine in toom werd gehouden door de lichte amandel.
Luchtige mousse
Om bij te komen volgde een zalig zachte mousse van kwark, tijm in citroen, vanille en aardappel. Die aardappel klinkt zwaar, maar deze mousse was perfect luchtig. Je verwacht geen aardappel, maar ik proefde het meteen. Een perfecte combinatie met het vanille.
Een lekker frisse sorbet van citroen, gember en piment bereidde de papillen voor op het dessert.
En dat dessert bestond uit werkelijk heerlijk ijs van fleur de lait, pistache, nectarine, witte chocolade en cookie dough.
Ideale zomerdessert
Kijk dan toch. Het romigste ijs ooit. Zo vol, zacht en tegelijk rijk van smaak. Heerlijk zoet zonder dat je glazuur van je tanden springt en dat in combinatie met het fruit, maakte het ideale zomerdessert. Niks kleine hapjes nemen, maar de lepel lekker vol vullen en je mond verwennen met de zoet-frisse heerlijkheid. Balsem voor je lichaam én geest.
Wat een exquise overdaad! Om alvast wat te ontwennen en je voor te bereiden op de terugkeer naar de werkelijkheid volgden nog wat mini-madeleines, een signatuurdrankje van jasmijn geserveerd in ei-schaal en het lekkerste rode fruit. Die topchefs hebben altijd van die geheime kwekers die het beste en meest smaakvolle fruit kweken waar wij gewone zielen van verstoken blijven -tot we in hun wereld toegelaten worden.
‘Ici,la cuisine se reinvente chaque jour‘, belooft het restaurant. Niet alleen koken volgens de seizoenen en het aanbod, maar vooral naar de luimen van het hart.
Dat hart, die liefde voor schoonheid in eten proef je in elk gerecht terug. Eerder schreef ik dat Parijse sterrenrestaurants adembenemend duur zijn. Dat klopt. Maar ik schreef ook dat er betaalbare parels tussen zitten. L’Astrance is er zo een. Geweldig, werkelijk uitmuntend eten voor een zachte prijs tijdens de lunch. En dan heb ik de sympathieke bediening nog niet genoemd. Wat een feest. De beste lunch in Parijs.
info[at]aichaqandisha.nl
4 Reacties op “L’Astrance”