foto’s: © Annelies Verhelst
Soms ontmoet je mensen die een onwisbare indruk achterlaten, Claudia Roden is zo iemand. De wereldberoemde gastronome heeft hele generaties culinair heropgevoed met haar boeken en verre keukens dichtbij gebracht. En zoals dat zo vaak gaat met de groten der aarde: ze is zo ontroerend warm en innemend, zo hartelijk en geïnteresseerd dat je er verlegen van wordt. Wat een prachtvrouw met een pracht-oeuvre.
Mijn favoriete filmscène is… Dat is echt een moeilijke. Ik hou van documentaires, Italiaanse realistische films. Er is echt zoveel. Les voleurs de bicyclettes, maar ook Cinema Paradiso. Die films vond ik geweldig. Ik hou niet van Amerikaanse blockbusters. Britse films vind ik ook mooi. Ik herinner me Cesare Camille, een Franse film. Ik moet zeggen dat het wel confronterend is, want het zijn nogal oude films. Ik hou van realistische films waarin het leven wordt voorgesteld zoals het is.
Ik wil ooit nog eens naar… Ik ben nog nooit in India geweest dus daar wil ik graag heen.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Ik maak mijn eigen khol want ik ben allergisch voor oogpotplood. Ik maak het van kaarsenwax, dat vang ik op in een mooi klein potje. Ik verstop het altijd, omdat ik bang ben dat een schoonmaker het anders weggooit. Ik kan niet zonder. Zonder zwart rond mijn ogen voel ik me naakt.
Mijn ergste miskoop is… Ik koop niet veel. Ik haat winkelen. Maar ik heb wel allerlei kleren die ik niet had moeten kopen. Er is ook een tijd geweest dat ik overal waar ik kwam keukenspullen kocht, maar veel van die spullen zijn eigenlijk heel erg overbodig.
Het lekkerste dat ik ooit geproefd heb… Ik heb een vissoep gegeten in Spanje in Catalonië. Het was aan zee en er zat kreeft in en wijn, heel onkoosjer dus, en ook speenvarken – ik maak het steeds erger. In die vissoep zat dus alchohol en drie soorten sauzen. Het was een heerlijk, rijke soep met al die zeevruchten. Ik at het jaren geleden en toen ik terugging voor mijn boek ben ik er weer naar op zoek gegaan, maar heb het niet gevonden. Ook het restaurant had het niet meer op de kaart. En ik ben dol op dandurma ijs. Het ijs van mijn jeugd, ik heb het gezocht in Libanon, Istanbul. Ik heb het in een kiosk op straat gegeten in Libanon, en ik wil het zelf maken, maar dat is me niet gelukt.
Ik was het gelukkigst toen… Wat de meeste mensen zullen zeggen: toen mijn kinderen werden geboren.
Ik heb het meeste spijt van… Ik denk dat er altijd wel sprake van spijt is. Wat je ook doet, je mist altijd wel iets. Misschien het feit dat ik nu geen partner heb, maar dat heeft ook zijn voordelen. Ik ben getrouwd geweest, maar heb daarna niet iemand ontmoet met wie ik had willen leven, dus dat heb ik wel gemist, maar dat is geen spijt. Wat me wel spijt, is dat ik de wereld van mijn jeugd heb verloren en de mensen die ik kende. Ik ben al mijn vrienden uit mijn jeugd kwijt. Onze familie was enorm groot, mijn tante had achttien kinderen en dat was heel vrolijk en warm. Dat mis ik. Maar dat komt door de keuzes die ik heb gemaakt en de kansen die ik heb gekregen. Ik zou anders in Egypte hebben gezeten en me dood verveeld. Mijn kinderen zie ik wel vaak.
Ik ben niet bijgelovig maar… Nee, ik ben helemaal niet bijgelovig. Hoewel ik wel net iemand de hand van Fatima heb gegeven, maar dat is omdat ik het mooi vind, niet uit bijgeloof.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ik ben te beleefd. Een van de leukste dingen die ik heb gedaan, was in de jury zitten van het Prins Claus Fonds. Op een gegeven moment zei de juryvoorzitter tegen me dat ik veel te aardig was en alleen positieve dingen zei. Dat klopt, ik wil mensen niet kwetsen, maar weet je: ik krijg toch wel mijn zin zonder dat mensen het door hebben. Maar ik zou bijvoorbeeld nooit recensent kunnen zijn. Je moet dan hard zijn, anders heeft het geen zin en dat kan ik niet. Als ik iets niet goed vind, schrijf ik er gewoon niet over.
Ik lieg altijd over… Ik denk dan aan de ‘witte leugen’. Het is makkelijker te liegen als je geïnterviewd wordt. Ik ken wel wat mensen die een ander beeld van zichzelf schetsen. Ik doe dat niet. Als ik me anders zou voordoen, zou ik daar spijt van krijgen. Bovendien, als ik me anders moet voordoen, zou dat betekenen dat ik niet de moeite waard. Ik sprak een keer over mijn werk en de Méditerranée: ik zei dat er eerst zeventien landen Mediterraanse landen waren en nu vijfentwintig en ik sprak de hoop uit dat nummer zesentwintig zou volgen, de Palestijnse staat. Iemand vond dat moedig van me, maar ik zie niet wat daar moedig aan is. Dat is mijn mening. Ik geef om de Palestijnen en je kunt niet altijd en overal populair zijn. Maar goed, de witte leugen: zeggen dat je iemands nieuwe kapsel leuk vindt, terwijl dat niet zo is. Ik bedoel: wat maakt het uit, waarom zou je iemand dan een ongemakkelijk gevoel geven? Als iets al gebeurd is, zie ik er het nut niet van in. Als mensen me hun werk van tevoren laten lezen, ben ik wel eerlijk. Ik kan dan niet liegen.
Ik kan me niet beheersen als… Ik verlies nooit mijn zelfbeheersing. Ik overeet ook nooit. Hoewel, ik was laatst uitgenodigd voor een etentje en de kok serveerde steeds weer wat lekkers. Er kwam geen eind aan. Hoewel ik vol zat, heb ik toen doorgegeten, want ik wist dat ik het niet nog eens zou krijgen. Maar dat gebeurt echt zelden. Ik eet wel altijd mijn bord leeg en als ik reis vraag ik om kwart-porties, zodat ik veel verschillende dingen kan proeven.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Ik heb nooit iemand gedumpt. Ik kan niet eens mijn tuinvrouw dumpen: ze krijgt de een na de andere baby en geeft borstvoeding tijdens het werk. Nu ik eraan denk: ik heb wel wat vrienden gedumpt. Soms komt het moment dat ik mensen niet meer wil zien en dan zie en spreek ik hen ook echt nooit meer. Mensen die mijn vertrouwen schonden of dingen deden waar ik het absoluut niet mee eens was; ik hou er echt niet van als mensen wreed zijn tegen elkaar. Soms gaat het gestaag en snappen ze het vanzelf. Maar als je dumpt, dump je.
Lees hier ons uitgebreide interview met Claudia Roden.
De Smaken van Italië, Uitgeverij Fontaine, 39,95 kun je hier bestellen en De Joodse Keuken vind je hier.
hassnae[at]aichaqandisha.nl