Enis Odaci is publicist voor verschillende media en columnist voor Volzin. Samen met Herman Koetsveld heeft hij de website Koetsveld & Odaci opgericht als bijdrage aan een beschaafde maatschappelijke dialoog. Odaci is een van die mensen met relativeringsvermogen en humor die je veel vaker zou willen zien en horen.
Mijn favoriete filmscène is… Ik heb na de allesomvattende Hollywood-hersenspoeling sinds een aantal jaren de Turkse cinema herontdekt. Wat maken mijn landgenoten toch goede films! De laatste film die mij aan het janken heeft gebracht was Güneşi Gördüm (‘Ik heb de zon gezien’) van regisseur Mahsun Kirmizigül. Ergens aan het einde van de film breekt een gehandicapt jongetje met een uiterste wilsinspanning letterlijk uit zijn beenprotheses en rent of strompelt in de open armen van zijn vader. Hij kan weer lopen! Die scène heb ik letterlijk ook zo meegemaakt in mijn leven, na een lang revalidatieproces. Mijn vader is vroeg overleden, dus dat was een dubbele opdoffer.
Ik wil ooit nog eens naar… Las Vegas. Alles doen wat God verboden heeft. Maar omdat God het verboden heeft, doe ik het niet. Ergens in deze vicieuze cirkel moet ik de vrije wil weer herontdekken.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Mijn iPhone. Daar kun je inmiddels een hoop dingen mee doen die ook in je toilettas zitten.
Mijn ergste miskoop is… Ik heb ooit eens zo’n design-stoel uit een sjieke zaak gekocht voor mijn werkkamer. Het zitvlak rustte op één metalen buis. Ik wiebel nogal veel op mijn stoel en leun af en toe achterover om de armen te strekken. Toen ik dat deed kwam er een knik in de metalen kolom en kieperde ik omver. De aanblik van een geknakte design-stoel was voor mij overigens dé motivatie om serieus minder patat te gaan eten.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Elke keer als ik in Turkije ben en aan het strand geniet van de frisse lucht en de verse vis, eet ik ook heel veel citroenijs. Dat is dus simpelweg bevroren water, aangevuld met citroensap. Dat wordt in zo’n traditionele diepe ijsbak in een traditionele ijskar aangedikt. Dan schep je het citroenijs in een glas en eet je het op met een theelepeltje. Het is über-simpel, maar werkelijk o zo lekker.
Ik was het gelukkigst toen… Na afloop van vier succesvolle bevallingen. Je weet wat dankbaarheid en geluk is als je op het punt staat je meest dierbaren te verliezen. Vrouw en kind vechten tijdens de bevalling in tandem om hun leven. Als ze dan beide ongeschonden de strijd uitkomen weet je wat geluk is, dat voel je gewoon. Vrouwen zijn voor mij levende wonderen, alle scheppingskracht zit in hun lichaam verstopt. God had eerst Eva moeten scheppen, dan pas die malle Adam. Dan zat respect voor de vrouw misschien beter ingebakken in ons DNA.
Ik heb het meeste spijt van… Ik was soms wel eens een beetje knorrig tegen mijn vader. Was nergens voor nodig.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Als ik een auto koop zal er in de eerste week iets misgaan met dat ding. Dat is een vloek, empirische cijfers bevestigen het namelijk. Ik heb inmiddels vier auto’s gewisseld en achtereenvolgens, dus keurig binnen een week, reed ik tegen een andere auto aan, ging een band lek, werd er tegen mijn openstaande portier aangereden en ging een waterpomp defect.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Men ergert zich wel eens aan mijn neiging om het verloop van discussies te voorspellen. Films ook. Dat is niet fijn voor mijn medebankzitters of gesprekspartners, maar het is nu eenmaal niet weg te krijgen uit mijn systeem. Ken je de oude detective serie Columbo met Peter Falk? Bij hem wist je meteen: de eerstvolgende persoon die in beeld komt na de moord-scène is de dader. Vervolgens ontstaat het kat-en-muis-spel om de boef te vangen. Het is dus niet erg om conclusies te trekken aan het begin van een gesprek of een film!
Ik lieg altijd over… Mijn kinderen. Zij zijn namelijk altijd de mooiste, de liefste, de schattigste, de slimste, de sportiefste, en zo veel meer. Maar echt liegen kun je dat niet noemen.
Ik kan me niet beheersen als… Ik moslims hoor vertellen wat de islam is. Vooruit, niet-moslims kun je het niet kwalijk nemen dat ze een karikatuur maken van de islam. Maar moslims die met borst vooruit lopen te verkondigen wat de echte islam is, daar gaan bij mij de religieuze stekels vrij snel van overeind staan. In het ‘islamdebat’ van de laatste vijfhonderdduizend jaar zijn de professionele uithangborden van de islam schadelijker geweest voor de beeldvorming dan Le Pen, Wilders en Hirsi Ali bij elkaar.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Ik weet dat ze meeleest, dus heb ik de neiging om te zeggen dat er geen alternatief voor haar is. Maar, als je diep in mijn hart kijkt, dan is een willekeurige diva uit Libanon, met van die mooie donker opgemaakte ogen, hoge jukbeenderen, lang en sierlijk figuur, golvend zwart haar en een authentieke engelenstem, dé persoon om mijn rikketik behoorlijk van slag te krijgen.
hassnae[at]aichaqandisha.nl