Francis Boeske is al meer dan 25 jaar galeriehoudster en een begrip in de Amsterdamse kunstwereld om haar professionaliteit en haar neus voor het spotten van talentvolle kunstenaars als Hidenori Mitsue, Charlie Roberts, Koen Taselaar en Lieven Hendriks. En alsof ze het met galerie, hond en tuin nog niet druk genoeg heeft is ze momenteel druk met de organisatie van de Amsterdam Art Fair. Ze geeft je graag persoonlijk tekst en uitleg bij de tentoonstelling in haar galerie. Met een versgezet kopje koffie erbij.
Mijn favoriete filmscène is… De kus van Humphrey Bogart en Ingrid Bergman in Casablanca. Niet het begin van een liefdesaffaire, maar deze kus als symbool voor het laten gaan van je grote liefde.
Ik wil ooit nog eens naar… Ik ben bezig om het huis, dat ik kocht met mijn ex-man, op mijn naam te krijgen. Ik kijk uit naar de dag waarop ik de sleutel in het slot van míjn eigen huis kan steken. Ik heb ook een prachtige, grote tuin, waarin ik bijna elke plant zelf in de grond heb gezet. Dit huis is en zal altijd mijn mooiste bestemming zijn.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Ik maak mij niet op en gebruik slechts elke ochtend vitamine E olie. Ik heb dus eigenlijk helemaal geen toilettas nodig. Maar misschien zit ‘m daarin juist mijn geheim: ik word meestal tien tot vijftien jaar jonger geschat dan mijn ware leeftijd. Nu ik 56 ben en na een relatie van bijna 24 jaar recentelijk ben gescheiden, werkt dat nogal eens in mijn voordeel!
Mijn ergste miskoop… Ik startte mijn carrière op mijn 20ste in de mode. Ik heb daarom heel vroeg geleerd wat mij wel en niet goed staat. Ik heb in die periode ook geleerd keuzes te maken of beter gezegd; een statement te maken. Hoe wil ik eruit zien? Ik koop al heel lang bij Yoox.com op internet; er gaat zelden iets terug. Mijn grote collectie sneakers heb ik daar gekocht.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb… Jaren geleden kocht ik een slow-cooker. Als je daarin gesneden struikjes lof doet, peper en een paar klontjes boter, eet je uren later pure lof. Zo simpel, maar zo geweldig lekker.
Ik was het gelukkigst toen… Op 12 januari van dit jaar heb ik na 24 jaar te hebben samengewerkt met mijn ex, mijn eigen galerie geopend: Francis Boeske Projects. Daaraan voorafgaand heb ik goed nagedacht over het concept voor een galerie die past in deze tijd. In het interview in Het Parool dat ter gelegenheid van de opening verscheen, stond er in de kop te lezen: een klassieke galerie met een moderne aanpak. Dat is precies wat het is en dat daar dan mijn naam bij staat, tja, dat voelt dan wel heel goed.
Ik heb het meeste spijt van… Ik probeer zo veel mogelijk nergens spijt van te hebben maar zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Maar recentelijk was er de opening van Riette Wanders in mijn galerie. Zij is de eerste kunstenaar die ik zelf heb toegevoegd aan mijn kunstenaarslijstje. Mijn persoonlijke keuze dus. Na de opening heb ik een grote pan soep naar de galerie laten komen en er waren zo’n 20 close friends. Voor mij is dat hét moment om het glas te heffen op de tentoonstelling. De woorden die ik uitsprak richtte ik tot Riette. Slechts een paar zinnen over haar en aan haar gericht. En hoewel zij die weliswaar hoorde, de rest van het gezelschap niet. Achteraf heb ik dan spijt dat ik niet even om stilte heb gevraagd om iedereen te laten weten hoe trots ik ben op deze tentoonstelling. Riette’s werk is heel bijzonder, poëtisch en krachtig tegelijk. Ze is dan ook een heel stoere vrouw. Deze samenwerking symboliseert tevens het begin van mijn nieuwe leven als galeriehouder en had in die zin meer aandacht mogen krijgen.
Ik ben niet bijgelovig maar… Ik doe aan numerologie. Voor belangrijke momenten tel ik altijd data/jaartallen bij elkaar op. Het jaar 2015, de start van mijn nieuwe leven/galerie, levert na optelling het getal 8 op. Dan ga ik de symboliek van dat getal opzoeken: het getal 8 staat voor kracht en daarmee voor succes op materieel niveau. Dit succes komt tot stand via een scherp vermogen tot oordelen, de nodige gaven en talenten om ideeën uit te voeren, tact en doelgerichtheid. En wat valt er dan nog te zeggen?
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Misschien dat ik erg ambitieus ben. Ik wil graag van alles dat ik doe een succes maken en zal niet rusten voordat ik alles wat ik mijzelf voor die dag heb voorgenomen ook daadwerkelijk heb uitgevoerd. Voor mijn werkgever is dat natuurlijk een forte, en omdat ik dat zelf ben levert me dat dus veel goeds op.
Ik lieg altijd over… Liegen kan ik heel slecht. Ik denk ook altijd dat mensen aan mijn gezicht kunnen zien of ik lieg. Ik ben juist heel eerlijk en dat bevalt mij eigenlijk zeer goed. In de galerie heb ik een assistente, Catharina Kousbroek, over haar zeg ik al geruime tijd dat zij mijn rechter- én mijn linkerhand is. Samen zijn we een geweldig team en ik vind niets zo leuk als haar de credits te geven als ze iets goeds heeft verzonnen. Dat verdient ze dan echt!
Ik kan mij niet beheersen als… Chocolade, dat moet ik elke dag eten. Hoe laat ik ook thuis kom. Ik ben op dit moment bezig met de organisatie van een kunstbeurs, de Amsterdam Art Fair. Op initiatief van Wim van Krimpen zijn wij samen bezig een kwaliteitsbeurs in Amsterdam op te zetten, de eerste in een reeks. Op 27 februari vroeg Wim of ik dit samen met hem zou willen organiseren. De beurs gaat plaatsvinden in de voormalige Citroëngarage in Amsterdam Zuid. We gaan op 27 mei open. Dus slechts in 3 maanden tijd moet er een kunstbeurs op hoog niveau verrijzen! Het zijn lange dagen, maar bij thuiskomst zit ik altijd even op de bank met een pot thee en een stuk chocolade.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Als mijn nieuwe liefde niet van honden houdt, dan is er een probleem. Sinds de scheiding heb ik mij de titel ‘Vrouw met hond” gegeven. Sofie is een prachtige, langbenige, kortharige collie. We zijn altijd samen. Ze ligt naast mij op de bank, we maken lange wandelingen samen en frisbees vangen kan ze als geen ander. Na de kunst is zij het onderwerp van gesprek. En tja, ze ligt ook bij mij onder de dekens in bed. Totdat…
rebecca[at]aichaqandisha.nl