Bij Aicha Qandisha zijn we dol op wetenschap en wetenschappers die een belangrijke bijdrage leveren aan het debat. Marco de Baar is hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven, groepsleider bij FOM instituut DIFFER en toekomstig Nobelprijswinnaar. O, ja, en een enorme bourgondiër die alles uit het leven haalt wat erin zit. Met veel smaak en een gulle bulderlach.
Mijn favoriete filmscène is… O.. Er is zoveel moois… Prachtig vond ik de scène in Jean-Jaques Annauds De naam van de Roos, waarin de zwakbegaafde monnik Salvatore (een glansrol van Ron Perlman) probeert, met behulp van een satanistisch ritueel (met een zwarte kat en een haan), een mooie, jonge, vieze vrouwelijke bedelaar (Valentina Vargas) tot seks te brengen. Ze worden ontdekt, waarna de inquisiteur Bernardo Gui (F. Murray Abraham) op basis van het feitenmateriaal precies de verkeerde conclusies trekt. Gui zit zo in zijn paradigma’s vast dat hij niet eens meer een andere interpretatie kan overwegen. William die wel vragen stelt wordt door Bernando gewantrouwd en weggezet als een bedreiging van het gezag van de kerk. Op Twitter zou zoiets er tegenwoordig zo uitzien:
@Mega_bernando_deheld Weer een heks ontdekt die een monnik probeerde plat te krijgen #brandenzalze #pvv #feit
@benny_blauw @Mega_bernando_deheld ownes @william met zijn eeuwige #gezeik #verraad #feit
Prachtig vond ik ook de scène in Guy Ritchie’s Lock, Stock and Two Smoking Barrels waarin drie weed telende studenten het met een luchtbuks opnemen tegen de lokale maffia. Dit is ook een film met geweldig cockny Engels, en prachtige quotes van wannabe gangsters. Een juweeltje is bijvoorbeeld: ’A bit of pain never hurt anybody.’
Maar als ik één scène moet noemen die er echt uitspringt, zo’n scène die altijd blijft hangen als je ‘m gezien hebt.. dan noem ik de scène in David Lynch’s Blue Velvet waarin de crook coke baset in voorbereiding op een nogal bizar nummertje. De condensatie van alle kwaad in het universum is Frank (gespeeld door Dennis Hopper) en het elijdend voorwerp in deze scène is Dorothy (gespeeld door Isabela Rosselini). Echt iedereen die de film gezien heeft kent de volgende dialoog.
Frank: [wailing] Mommy. Mommy. Mommy. Mommy.
Dorothy: Mommy loves you.
Frank: Baby wants to fuck! Get ready to fuck. You fucker’s fucker. You fucker. Don’t you fuckin’ look at me!…Baby wants blue velvet…Don’t fuckin’ look at me. Don’t fuckin’ look at me. Don’t you look at me. Daddy’s coming. Daddy’s coming home. Don’t you fuckin’ look at me. Daddy’s coming home…Don’t you fuckin’ look at me! [gets up, blows out the candle] Now it’s dark. Stay alive baby. Do it for Van Gogh.
Ik wil ooit nog eens naar… Lapland. Het liefst midwinter, om bij -40 naar het noorderlicht te kijken. Een overweldigende ervaring moet dat zijn. Een goede vriend van mij heeft dat vorig jaar gedaan. In het hotel word je, voor je naar buiten gaat, volledig ingepakt. En dan ga je met gids en de hondenslee of sneeuwscooter er op uit.
Een andere oude wens van me is een zeiltocht in de British Virgin Islands. Je kunt met 8 personen een zeiljacht met skipper en kok huren, en dan twee weken zeilen, van eiland naar eiland, aanleggen in klein baaitje, duiken, snorkelen. Op het menu staat zelf gevangen vis of, als het seizoen klopt, langoustine.
Toevallig had ik het er vorige week met Nicki (mijn vrouw) over. De afgelopen 3 jaar zijn we niet weg geweest. Wellicht dat nog voor het einde van het jaar het Moorse Spanje willen bezoeken; Granada, Sevilla, Cordoba. En als het niet te heet is, oversteken. Ik wil al heel lang graag Marokko bezoeken, in het bijzonder Marrakech en de Sahara. Dat geldt ook voor Nicki.
Nicki’s zus woont in Australië, en als we haar bezoeken, zou ik dat heel graag met een around the world ticket willen doen: Frankfurt-Hong Kong, HongKong – Sydney, jeep huren en langs de sunshine coast (waar de zus woont) omhoog rijden, Melbourne-Polynesië, Polynesië- Los Angeles, auto huren naar Vancouver rijden, langs de Canadees-US grens naar New Brunswick. Dan Hallifax-Frankfurt.
Plannen genoeg. Prachtige voorstellingen allemaal, maar de realiteit is dat ik de afgelopen 3 jaar bijna geen vakantie heb genomen, en alleen voor het werk heb gereisd.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… De aftershave van Lagerfeld.
Mijn ergste miskoop is… Op Heathrow heb ik een prachtige Zegna trui gekocht. Gemaakt van werkelijk schitterende kwaliteit. Hij was aan de prijs (understatement..) en net iets te krap. Ik heb het ding nooit gedragen. Ik heb ook een paar Berlutti’s gekocht in Milaan. Schitterend. Maar te extravagant voor Duitsland, Nederland of de UK. Dus ook die heb ik bijna nooit gedragen.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Nicki en ik eten heel graag in Maastricht. Er is zoveel lekkers De coquilles St. Jaques in ’t Hegske zijn werkelijk heel lekker. Wijn mag wat mij betreft heel robuust zijn. Ik ben dol op wijn uit de streek Ribero del Duero. Krachtpatsers, met een enorm sterke smaak en neus.
Ik was het gelukkigst toen… Ik als kleine jongen in Suriname was, in een boom. Of later in Curaçao, met een licht zo fel dat je je ogen moet toeknijpen, en droge hitte, die de lucht boven het asfalt van de weg laat trillen. Krekels die zo hard gillen dat het lijkt of een straalmotor aan gezet wordt. Maar ik heb ook extatische momenten van geluk gevoeld toen ik iets nieuws had ontdekt, en heel even als enige persoon op de wereld iets wist van de natuur, iets wat heel even niemand anders weet.
Ik heb het meeste spijt van… Sorry… Ik heb echt nergens spijt van.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik ben ervan overtuigd dat de combinatie van incompetentie en ambitie de moeder is van bijna alle ellende. Waren mensen maar wat minder ambitieus, en wat zelfkritischer! Wat zou het goed zijn als ze zichzelf wat beter zouden kennen. Nederlanders verwarren systematisch zelfvertrouwen en arrogantie. Als een klimaatwetenschapper zegt dat hij meer weet van het klimaat dan iemand die geen specialist is, dan is dat zelfvertrouwen. Als ‘we’ iedere vier jaar roepen dat we wereldkampioen worden, dan is dat arrogantie.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ik ben slordig en administratief echt een ramp op benen. Dat moet de mensen met wie ik werk enorm frustreren. Daarnaast heb ik een Antilliaanse kijk op tijd. Ik draag bewust geen horloge, en kom vaak te laat op vergaderingen. Ik ga ook nooit op tijd weg. Als het boeiend is, wil ik door.
Ik lieg altijd over… Ik intimideer niet graag, dus ik lieg altijd over de maat van mijn penis.
De oplettende lezer herkent hier een leugen ;-)
Ik kan me niet beheersen als… Weet niet precies wat je bedoelt. Ik kan me niet beheersen als er lekker eten is. Ik kan heel veel eten, en ik houd van goede drank. Als ik in de stemming ben ga ik ook nog sigaren roken, ik ben dol op sumatra panatellas met vanille aroma.
Ik kan me maar moeilijk beheersen als ik geconfronteerd word met stellige maar slordige argumenten, vaak gelardeerd met logische fouten, statistische blunders en jij-bakken. Als ik Lilian Helder, in onze tweede kamer, zie hannesen met statistiek dan spuit het stoom uit mijn oren. Ik vind dat politici wegens incompetentie op staande voet ontslagen zouden moeten worden. Het gezwatel van zogenaamde klimaatsceptici, die geen vergelijking kunnen opschrijven -laat staan oplossen- die geen meting hebben gedaan, die weigeren de vakliteratuur te lezen, en niet geremd door enige voorkennis een wetenschapsveld als onjuist of zelfs frauduleus wegzetten, en –jawel- zichzelf vergelijken met Galileo.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Nergens voor! Heeft iemand hier een ander antwoord op gegeven?
hassnae[at]aichaqandisha.nl