Terwijl het filmfestival van Marrakech in volle gang was en aan de vooravond van het festival van Dubai, waren er twee opvallende zaken: het ontroerende pleidooi van Francis Ford Coppola tegen geweld en voor de barmhartige kant van de islam in Marrakech, en de ophef over de Egyptische film Abl Zahmet el Saif (voor de zomerdrukte) die op het filmfestival van Dubai draait.
Actrice Hana Sheha is er te zien in badpak en de film heeft ook wat erotische scènes waar wat over te doen was nog voordat de film in première ging. Sheha reageerde niet op de commotie: ‘ga eerst de film maar eens kijken’. Anderen wezen erop dat de grote sterren van het Egyptische doek vroeger ook in badpak verschenen, dus dat daar niets nieuw aan was. Inderdaad, wie de klassiekers kent, weet hoe expliciet erotisch de Egyptische cinema was.
Modern hart
Deze afgelopen week zag ik nog iets opmerkelijks. In de talentenshow Fanaan al Arab strijden deelnemers om de nieuwe Mohammed Abdou te worden. Abdou is de grootste Saoedische zanger en algemeen beschouwd als de koning van het Khaliji lied, fanaan al Arab is zijn bijnaam. Hij presenteert het programma dat naar hem is vernoemd.
Toen afgelopen week bleek dat er vijf jongemannen doorgingen naar de volgende ronde en geen één van de vrouwelijke deelnemers, greep hij direct in. Hij vond het niet kunnen dat er alleen maar jongens doorgingen. Een huis zonder vrouwen is geen huis. Hij drong er bij de jury op aan een van de vrouwen door te laten gaan.
Gewoon live op televisie. Gekleed in zijn traditionele abaya, bleek hij een voorstander van positieve demonstratie en een moderner en geëmancipeerder hart te hebben dan ik ooit had durven vermoeden.
Terreur kent geen religie
In de categorie smeltende harten, deden de juryleden van de Arabische The Voice gisteren nog een duit in het zakje. Het begon met de Tunesische zanger Saber Rebaï die eerder al emotioneel reageerde op de aanslagen in Tunesië en nu wat kwijt wilde over de uitlatingen van Trump die moslims de toegang tot Amerika zou willen ontzeggen.
Rebaï pleitte ervoor elkaar als mensen te zien en niet van elkaar te vervreemden. Hartebreker Kathem Saher, de keizer van Arabische lied zoals hij wordt genoemd, viel hem bij en citeerde een simpel zinnetje over barmhartigheid. ‘Als mensen ons nu toch maar zouden zien’, zei hij verder. ‘We houden van zang, plezier’. Hij hekelde de negatieve stereotyperingen van Arabieren en moslims en pleitte voor liefde en vriendschap. De Libanese zanger Assi el Hilani sloot zich bij hem aan: alle moslims vallen ten prooi aan terreur. Het is niet het geloof dat misdaden begaat, maar nietsontziende terroristen. ‘Terreur kent geen religie, kleur of nationaliteit’.
De elite
Liefde was de boodschap. Vrolijkheid. Zang. De presentatrice was duidelijk van slag, want de juryleden kaapten onverwacht het programma. De rol van de media in de Arabische wereld is niet te onderschatten. Dat deze sterren expliciet stelling namen bij een kijkerspubliek van 150 miljoen mensen is van enorm belang.
De Arabische politici kloten voort. De hoop is op de intellectuelen en de elite. Het is namelijk de elite die vrouwenstemrecht erdoor drukte in Saoedi-Arabië. Het is de elite die het recht op badpakken en bikini’s voor vrouwen weer af kan dwingen. Het is de elite die vrouwenvertegenwoordiging op kan eisen.
Vier verschillende momenten op vier verschillende plekken in de Arabische wereld, maar samen geven ze een trend weer. Let maar op.
hassnae[at]aichaqandisha.nl