foto’s © Aicha Qandisha
Parijse sterrenrestaurants zijn doorgaans adembenemend duur, maar tijdens de lunch kun je er terecht voor relatief betaalbare prijzen. Met de nadruk op relatief, want daar waar in Londen flink wat toprestaurants geweldige lunchdeals hebben, moet je in Parijs toch wat dieper in het spaarpotje duiken. Bij de driesterrenrestaurants dan. Wie een beetje moeite doet om verder te zoeken, vindt al snel betaalbare parels.
Epicure in het superdeluxe Bristol hotel in de chique Rue du Faubourg St. Honoré stond al heel lang op mijn verlanglijstje. De keuken staat onder leiding van driesterrenchef Erich Frechon die wordt geroemd als de ‘verdediger van de Franse keuken’. Wat verdediging kan die keuken wel gebruiken met fabelachtige concurrentie uit bijvoorbeeld Spanje en Japan waar de nieuwe culinaire avant-garde zit.
Gastvrijheid
Epicure is Franse glorie. Dat zie en voel je meteen bij binnenkomst. De stijlvolle inrichting, met een flinke teug Louis XV. De geweldige bediening die los en vrolijk is en niet stijf en afstandelijk, wat je misschien zou verwachten in een dergelijk restaurant. Zodra je plaatsneemt, is het duidelijk: hier verstaan ze de kunst van de gastvrijheid tot in de puntjes. Ik zat er alleen, en voelde me volledig op mijn gemak. De bediening maakte een praatje en regelmatig grapjes en was een en al hoffelijkheid.
Het eten was al net zo verzorgd. De lichte en smakelijke amuses, gevolgd door een heerlijke vierde amuse met verschillende bereidingen van ui luidden de lunch in die van start ging met een tagliatelle van knolselderij, mosselen en jus van mosselen. Een bijzonder, zacht gerecht dat eigenlijk alleen verstoord werd door de te zoute jus.
Kaaswagen
Het hoofdgerecht bestond uit de zachtste kip bereid met knoflook en tabaksblad, met daarbij aardpeer en een saus van koffie en drop. Dat klonk apart en dat was het ook. De aardpeer gaf het gerecht wat zoetigheid mee die het kon gebruiken, want de knoflook, drop en koffie samen waren als saus eerst heel interessant, maar de sterke smaak ging overheersen.
Hierna volgde nog een selectie van de kaaswagen met geconfijte abrikoos.
Meesters in patisserie
En een werkelijk verrukkelijke dessert-amuse van grapefruit. Zo fris, zo licht en zoetig. De ideale opstap naar een uitgebreid Frans dessert dat bestond uit een geweldige soufflé van ananas en maracuja met een sorbet van banaan-passievrucht en dan daarbij nog een grog (die ik liet staan vanwege de rum), een krokant schuitje met mango en bonbons die in je mond knapten waarna het fruitige vocht al je zinnen prikkelde.
Wat een zaligheid. Meteen bij de eerste hap van de soufflé wist ik weer waarom de Fransen meesters zijn in patisserie. Bij elke hap die ik nam, wist ik ook dat ik hier terug wilde komen, maar dan in gezelschap. Om luidruchtig te kunnen genieten. Dit is Franse topklasse. Perfect uitgevoerd, perfect gepresenteerd. En in zo’n warme gastvrije sfeer. Fantastisch.
Uiteraard had ik het zachter geprijsde lunchmenu – en het was elke cent waard. Een tafel verderop zaten twee vrouwen die alleen een gerecht namen en een dessert. Eigenlijk is dat prima, dacht ik. Je krijgt er zoveel bij, amuses, friandises (uitstekende macarons!), en zelfs een galette des rois die ik afsloeg, omdat ik te vol zat. Maar toen zag ik hoeveel hun gerecht met coquille kostte en realiseerde me dat mijn volledige lunchmenu goedkoper was dan dat ene gerecht. Adembenemend duur, ja. Maar godsamme, dit soort ervaringen maakt het leven draaglijker.
info[at]aichaqandisha.nl