Het zal me nu nooit eens gebeuren dat een uitgever me belt met het verzoek een Engels boek te vertalen of een quote te geven voor een Japans boek. Nooit zal ik eens gebeld worden met de vraag of ik niet eens een die en die Franse topchef zou willen interviewen of een artikel over een Spaanse couturier zou willen schrijven.
Mijn liefde voor de internationale keuken, voor reizen, voor Engelstalige en Franse literatuur, voor films, voor alles dat eens niet Arabisch is, die botvier ik hier. Voor de redactionele buitenwereld word ik niet alleen gedefinieerd door mijn religieuze wortels, maar ook door mijn culturele en dus weet een bekend modeblad me alleen te vinden als ze een moslim nodig hebben en krijg ik alleen verzoeken voor Arabische boeken. Op één uitzondering na, maar die hoofdredacteur is opgestapt. Een echt gemis.
Ik heb er hier al eens eerder over geschreven, en het is ongelooflijk ergerlijk. Néé, dit is geen verongelijkt stuk vol zelfbeklag, dit is een zoveelste poging te begrijpen hoe dat precies werkt in de hoofden van de doorgaans autochtone redacties die verbeten vasthouden aan deze etnische en religieuze indeling.
Segregatie
Als er namelijk één plek is waar je de segregatie in de samenleving het sterkst ziet, dan toch zeker op de mediaredacties. Morgen is er een gesprek hierover in De Nieuwe Wereld van de IKON tussen NRC-columniste Simone van Saarloos en voormalig nieuwspresentatrice Noraly Beyer.
Simone van Saarloos gaf vorige week haar drie columns aan drie ‘gekleurde’ (vreselijk woord) columnisten om het witte media-plafond eens te doorbreken. Uiteraard kwam hier, zoals dat altijd gaat, kritiek op: van ‘de media zijn niet wit’ tot ‘dit slaat nergens op’.
Van Saarloos vertelt dat haar hoofdredacteur, Peter Vandenmeersch, zei dat de drie columnistes die haar plek voor een keer innamen misschien vaker gevraagd zouden kunnen worden. Alsof Van Saarloos die drie vrouwen uit de lucht getoverd heeft. Alsof Vandermeersch, als hij naar buiten kijkt, niet een gemêleerd publiek ziet en het eigenlijk best raar is dat dat niet wordt weerspiegeld op zijn redactie.
Wereldvreemdheid
Die verbijsterende wereldvreemdheid van zo’n hoofdredacteur, die vind ik nog wel het fascinerendst. Dat hij zelf niet op het idee komt zijn redactie wat diversers te maken. Het is nu niet zo dat hij niet actief wordt benaderd.
Een paar jaar geleden heb ik Vandermeersch een mail gestuurd, denk maar niet dat er ooit een antwoord is gekomen. Maar zo gaat dat altijd met de leidende elite die in hun hoofdredactionele commentaar anderen de les lezen: zelf weten ze niet hoe je fatsoen spelt.
Maar kijk morgen vooral voor een geweldige Noraly Beyer zoals je haar niet eerder gezien hebt en Simone van Saarloos die een fraai inkijkje biedt in het blanke mediabolwerk. Ook te gast de altijd charmante Joris Luyendijk die dit keer een expliciet stemadvies meegeeft en de mooie Marion Bloem over haar theatertour.
De Nieuwe Wereld, zondag Nederland 2, 11:30
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Etnische bubbel”