Als je in het Zweedse Helsingborg langs de zee loopt, op een stenen kade, kom je op een gegeven moment een paar trappen tegen. Zij leiden naar een aantal cirkels op de grond. In het middelste rondje staan de windrichtingen. Verder geen bordje, geen uitleg. Er was ook niemand toen wij er heen liepen. Je zou er zo voorbijlopen, als je het niet wist.
Als je in het midden gaat staan, en je zegt iets, dan hoor je jezelf versterkt. Maar anderen horen dat niet. Je hoort het alleen als je in het midden staat. Iets meer naar links of rechts en het effect is weg. Het is raar en grappig tegelijk. Een van de redenen dat ik dit stuk schrijf (naast het ijs dat ik wil aanbevelen straks) is omdat ik wil weten hoe dat zit en hoop dat een van jullie dat weet.
(Excuseer mijn verschijning op de foto. Blijkbaar heb ik er geen zonder mijzelf.)
Helsingborg is een erg mooie stad aan de zee. Grote gebouwen en brede straten, maar de winkelstraat bijvoorbeeld is dan weer erg smal. Je kunt er lekker langs het water wandelen en vanaf een terras kijken naar de bootjes.
Een van de opvallendste attracties is de 600 jaar oude toren, Kärnan. Het is het enige wat over is van een Deense vesting.
Het beklimmen ervan herinnerde me eraan dat ik het hardlopen al een tijdje had verzaakt, maar eenmaal boven, hoera!, heb je een heel mooi uitzicht over de stad. En je kunt Denemarken in de verte zien, met Krönberg Slot, waar ik een volgende keer wat over zal schrijven, omdat het een van de mooiste kastelen is waar ik ben geweest.
Tot slot kun je Helsingborg niet verlaten zonder eerst Pistachia te bezoeken, vlak bij het station. Ze hadden er het lekkerste dropijs dat ik tot nu toe op heb. Daarnaast verkopen ze ook allerlei chocola en snoep. En waar ik tijdens het wachten op mijn ijsje ook van moest watertanden waren de cocktails die ze aan het maken waren. Die zagen er ontzettend lekker uit. Maar helaas had ik daar geen tijd meer voor, omdat ik mijn trein moest halen. Een volgende keer!
majda[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Helsingborg”