Van de datingavonturen van mijn vriendinnen kan ik geen genoeg krijgen. Zelf blijf ik keurig uit de buurt van die ellende maar ben wel verschrikkelijk nieuwsgierig hoe die wijven uit mijn clubje ermee omgaan. Het levert vaak hilarische verhalen op.
Een vriendin die nog steeds gelooft in de grote liefde had zich, na lang wikken en wegen, ingeschreven bij een dating bureau. Ze had vrijwel meteen beet. En we moesten toegeven, het was een smakelijk exemplaar met de juiste interesses. Voorzichtig begonnen ze elkaar te mailen met keurige berichten over elkaars werk, welke boeken ze lazen en welke films ze hadden gezien. Maar al snel werden het explicit lyrics. Vooral van zijn kant. Hij schreef haar dat hij zich voorstelde wat ze droeg (en vooral: wat niet) en wat hij allemaal met haar ging doen op het moment suprême. Mijn vriendin las de mailtjes terwijl de stoom uit haar oren kwam. Ze zag zichzelf al naakt aan een kroonluchter door de kamer slingeren met een glas champagne in haar hand. ‘Spreek nou verdomme iets met die vent af!’ zeiden wij.
Ongemakkelijke stiltes
Eindelijk was het zover. Ze stuurde ons een groepsapp waarin ze ons wanhopig vroeg wat ze nou aan moest trekken. In ieder geval geen onderbroek antwoordden we bijna allemaal schijtlollig tegelijkertijd. Na het chaotische kledingsadvies (als ze echt alles had aangetrokken wat we haar hadden aangeraden had ze eruit gezien als Madonna midden jaren 80) wensten we haar veel succes. Daarna roddelden we nog even door zonder haar. Die avond vroegen we elkaar een paar keer of de ander al iets van haar gehoord had. Het antwoord was steevast ‘nee’. We interpreteerden dat als goed nieuws.
De volgende dag om half tien stuurde ze me een berichtje. Of ik koffie kwam drinken. Uiteraard. Toen ze de deur open deed voelde ik de bui al hangen. Ze zag er chagrijnig uit en had haar jogging broek aan. De ‘zielig’ broek zoals ze het zelf noemde. Het was allemaal goed begonnen. Hij had haar meegenomen naar een prettig Italiaans restaurant, pakte onder het eten haar hand en drukte er kusjes op waarbij haar lang en doordringend in de ogen had gekeken. Er waren geen ongemakkelijke stiltes geweest, geen gezeik over de rekening en hij had de deur voor haar open gehouden. So far, so good.
Heftig duw- en trekwerk
Eenmaal buiten had hij haar vreselijk gezoend en gevraagd of ze nog wat bij hem thuis wilde gaan drinken. Hij woonde vlakbij. Na enkele wijntjes en wat heftig duw- en trekwerk op zijn driezitsbank was het zo ver. Hij stond op, pakte haar hand en wenkte met zijn hoofd richting slaapkamer. Met trillende benen liep ze achter hem aan. Daar kleedde hij zich uit en legde zijn kleding keurig op een stoel. Zelfs zijn sokken rolde hij op. Daarna ging hij gestrekt op bed liggen. Mijn vriendin had dit vanuit haar ooghoek nogal verbaasd gadegeslagen maar worstelde ondertussen met haar jarretelgordel (mijn schuld). Toen ze opstond om één kous van haar been af te trekken viel ze. Daar lag ze op plat haar plaat in de slaapkamer. Hij bleef gestrekt op bed liggen.
Ze ging naast hem liggen. Hij keek naar het plafond. Bewegingloos. Toen ze na een paar minuten onzeker haar hand naar hem uitstrekte hoorde ze hem snibbig ‘Nou dat had ook wel wat sneller gekund’ zeggen.
Geëmancipeerde wijven
Het kwam niet meer goed. Wat ze ook probeerde, zijn schlong bleef slaperig op zijn linkerbeen liggen. Daarna begon de scheldpartij. Dat ze net zo’n onhandige trut was als zijn ex. Dat hij genoeg had van die geëmancipeerde wijven die in bed niets klaarmaakten. Dat…. Enzovoorts, enzovoorts. Toen hij woedend uit bed was gesprongen en vervolgens een zwaar gebloemde peignoir aantrok die hoogstwaarschijnlijk van de seksueel onhandige ex was geweest vond ze het hoog tijd om op te stappen. Hij had haar niet eens gedag gezegd.
‘Dat was het’ zei ze. Het was even stil. Ik schraapte mijn keel en vroeg haar wat ze nu ging doen. Ze keek me venijnig aan en zei met schelle stem ‘Een vibrator bestellen!’
rebecca[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Het leed dat daten heet”