Dat voedsel een middel is geworden om aan te geven hoe rijk of trendy je bent is het meest decadente dat bestaat. En heb ik het niet over nieuwe dingen uitproberen zoals gerechten uit andere landen of gezellig experimenteren in de keuken. Het gaat om dwaasheid.
In de jaren 80 deed de Nouvelle Cuisine zijn intrede. Je kreeg dan een enorm bord waarop een uit Patagonië geïmporteerd slablad lag met daarbovenop een milligram geflambeerd vlees met een likje saus. En geheel in eighties stijl werd je bord versierd met een kumquat en een stervrucht. Dit alles werd geserveerd voor een vorstelijke prijs. In de Nouvelle Cuisine restaurants werd je dan ook vaak omringd door brallende zakenmeneren die 1 arm niet meer konden optillen omdat daar een Rolex horloge van een kilo of tien aan hing. Dit soort heren bestelden na iedere gang een glas cognac of vroegen om een ‘exquis wèintjûh’ (dit speelt zich af in Den Haag). Nadat mijn toenmalige echtgenoot en ik één keer in zo’n restaurant hadden gegeten renden we bijna flauwvallend van de honger meteen naar de dichtstbijzijnde snackbar. We waren meteen genezen. Dan maar cultuurbarbaren.
Glutenallergie
Er wordt zoveel over eten gewauweld dat je je soms aan een deurpost moet vastgrijpen om niet volkomen duizelig door de hoeveelheid aan gezeik tegen de vlakte te gaan. Wel melk. Geen melk. Kaas, suiker, vis, vlees, boter… Er is altijd weer een groep die een lobby pro of contra begint en volgers weet te verzamelen. De laatste jaren loopt het helemaal de spuigaten uit. Ineens heeft iedereen een glutenallergie en loopt kokhalzend en met afgewend hoofd langs bakkerswinkels waar gezellige bruine broden liggen uitgestald. Die mensen moeten hoognodig eens een gesprek aanknopen met iemand die echt aan coeliakie lijdt. En al die weirde gedroogde bessen die je ineens moet eten. Als je je echt verveelt moet je eens een paar gedroogde gojibessen eten. De rest van de dag ben je dan namelijk wanhopig bezig met een tandenstoker al die rotpitten tussen je tanden vandaan te peuteren. Die bessen en zaden zijn nu weer uit de mode omdat Linda de Mol dat gezegd heeft. Waarschijnlijk omdat die rommel die ook bij LIDL ligt denk ik dan vals. Nu is kokos heilig verklaard. Even afwachten hoe lang dat weer duurt. Het meest lachwekkende vind ik het Paleo dieet: eten zoals onze voorouders. Bovendien vraag ik me af waar je zo snel een Archeoptrix of een Pterodactylus vandaan moet halen.
Chemische rotzooi
Misschien ligt het aan mij. Ik heb altijd een hekel gehad aan idiote trends waar iedereen dan als een kip zonder kop achteraan rent. Het meest irritante van de trends van de laatste jaren vind ik dat voedsel een middel is geworden om je te kunnen onderscheiden van de miserable many. Dure producten kopen die in feite niet te vreten zijn maar het staat zo modieus in de keuken. Ik heb dan ook heel gemeen zitten lachen toen ik las dat quinoa vol met landbouwgif zit. Sta je dan met je quasi duurzaam, biologisch en gezonde bordje eten.
Ik doe dan ook lekker niet mee aan die voedselhysterie. Alle zogenaamde ‘gezonde’ producten blijken toch steeds weer vol te zitten met landbouwgif en biologisch is zo hip geworden dat multinationals die term nu ook omarmd hebben. En dan bedoel ik letterlijk alleen de term want je krijgt gewoon chemische rotzooi waarop een sticker staat met een bloemetje en het woord biologisch. Dan kunnen ze er nog meer geld voor vragen. En iedereen tuint er met open ogen in. Dit is vast heel cynisch van mij. Ik eet gewoon wat ik lekker vind zonder er trendy kookbladen op na te slaan of het wel mag. Mijn boodschappen haal ik bij LIDL of op de markt (en soms bij delicatessenwinkels geef ik schoorvoetend toe). Ik wil gewoon genieten van de dingen die ik eet. Dan maar een culinair fossiel. So be it.
rebecca[at]aichaqandisha.nl