Eén van de grote pijnpunten in mijn leven is dat ik geen rijbewijs heb maar wel dol ben op auto’s. Vooral auto’s uit de jaren vijftig. Daar kan ik echt verliefd op worden. Soms zie ik mezelf er in rondrijden. Dat kan natuurlijk helemaal niet zonder rijbewijs.
Ooit heb ik wel geprobeerd een rijbewijs te halen. Voornamelijk op aandringen van een vriendin die me verzekerde dat ik er een hoop vrijheid mee zou kopen. Dus gaf ik me op bij een rijschool. Ik kreeg les van een grote, vriendelijke meneer met een plat Haags accent die ik verschillende keren een hartaanval bezorgde. Toen ik bij de eerste les meteen vroeg waar de claxon zat kreeg hij de slappe lach. ‘Ga nah meer eerst rèijuh’ zei hij. Dat reìjuh ging niet echt van een leien dakje. En dat is nog een eufemisme. Omdat ik bang was iemand aan te rijden durfde ik niet harder te rijden dan twee kilometer per uur. Als ik een bocht moest nemen ging ik achter het stuur staan omdat ik de neus van de belachelijk grote BMW waarin ik les kreeg, niet kon zien. ‘Blèif nah gewaun zittuh!’ hoorde ik dan geïrriteerd naast me.
Karmann Ghia
Het werd niets. Na twaalf lessen was ik nog geen steek verder. Wel had ik de grootste lol met de instructeur als ik bijvoorbeeld ineens het stuur losliet om hem iets op straat aan te wijzen. Maar ik bleef veel te langzaam rijden. En het opstaan bij het nemen van een bocht leerde ik ook niet af. Na de laatste les zei hij dat hij weliswaar rijk aan mij zou kunnen worden maar dat ik er beter mee kon kappuh. Ik vond dat hij gelijk had. We namen afscheid.
Het blijft dus bij dromen van mooie auto’s. Maandenlang ben ik hopeloos verliefd geweest op een prachtige Karmann Ghia die in de buurt te koop stond. Of op de prachtige rode Alfa Romeo 1300 GT junior die in Scheveningen stond. Of op de Lancia Flavia Cabriolet van de buurman. Verder kon ik niet meer slapen van verschillende modellen Citroën DS en Fiat 500. Vanwege de aanwezigheid van een geparkeerde Panhard PL17 Tigre liep ik een paar jaar geleden bijna de Keizersgracht in.
Ik kwel mezelf door steeds de mooiste plaatjes in Classic Auto Trader te bekijken. Al die prachtige auto’s waar ik nooit zelf in zal kunnen rijden! (Hoewel dat laatste waarschijnlijk wel een zegen voor de mensheid is). In volgende levens geloof ik niet. Maar als er een volgend leven bestaat spreek ik nu vast de wens uit dat ik graag terug wil komen als een zelfverzekerde mevrouw. Met een rijbewijs.
rebecca[at]aichaqandisha.nl