Hij was er opeens en ging niet meer weg: blogger en bevriend Twitteraar Ruud Ketelaar. Contacten op sociale media zijn doorgaans vluchtig en beklijven niet. Heel soms groeien ze uit tot een echte vriendschap in het echte leven, maar vaker blijven ze oppervlakkig, terloops en tijdelijk. Wisselvallige bouwstenen van een online leven.
Ruud was anders. Hij was oprecht geïnteresseerd, betrokken en uitgesproken. En vooral dat laatste was opvallend in een tijd waarin de intolerante schreeuwers de toon domineren. Ruud was niet bang om zich uit te spreken tegen het oplaaiende racisme en vluchtelingenhaat. Hij had er geen moeite mee mensen ter verantwoording te roepen en scherpe kritiek te uiten op misstanden. Een man met principes en een ruggengraat.
Een literatuurliefhebber ook die graag blogs postte, lange posts. Als hij stukken aanbood, zei hij er altijd bij dat hij het kort zou houden. Hij was een goede vriend van Aicha Qandisha. Op een dag vertelde hij ons dat hij een speciaal AQ t-shirt had laten maken; we dachten dat hij wat grapte, tot hij een foto ervan plaatste.
Warme steun
Hij was een loyale Twittervriend die er eigenlijk altijd was, altijd een troostend woordje had of een opbeurende knuffel.
13 April kwam via Twitter het verdrietige nieuws dat Ruud op 11 april in zijn slaap was overleden. Het bericht greep ons allemaal zeer aan. Een van de goeden was heen gegaan. We zullen nu verder moeten zonder zijn vrolijke en soms cynische Tweets. Zonder zijn trouwe en warme steun en zonder zijn alter ego Frits die elke dinsdag met #FritsDinsdag onveilig maakte op Twitter.
Vanmiddag wordt er afscheid van hem genomen. Rust zacht, lieve Ruud. Je wordt gemist. Ik hoop dat ze Murakami hebben waar je nu bent. En dat je als een ster de avonden van je dierbaren zult verlichten zodat ze zich getroost weten.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “I.M. Ruud Ketelaar”