Van de uitzending op woensdagavond rond het Dagboek van Anne Frank werd ik van tevoren al een beetje misselijk. Niet van het dagboek zelf. Ik las het voor het eerst als heel jong meisje en heb het daarna vele malen herlezen. En iedere keer weer voel je de beklemming van het leven als onderduiker. Ook omdat je weet hoe de geschiedenis van dit meisje afloopt. Ik heb dan ook niet naar de uitzending gekeken.
Ik werd misselijk van de hypocrisie. Voornamelijk toen ik het hoofd van Mark Rutte voorbij zag komen. Zijn sentiment kan ik niet serieus nemen. Na het stigmatiseren van vluchtelingen als gelukszoekers, het dagenlange gezeik of uitgeprocedeerde asielzoekers nu wel recht of geen hadden op bed, bad en brood, nu dit. Anne Frank was een vluchteling. In de jaren dertig had haar ook het recht op asiel geweigerd kunnen worden, zoals dat zoveel vluchtelingen werd geweigerd. Die terug werden gezet op de trein naar Duitsland. En waarvan velen de oorlog niet overleefd hebben. Dat lot had Anne Frank in het klimaat dat vandaag de dag in Nederland heerst weer kunnen overkomen.
Onmenselijkheid
Het is zo obligaat om zeventig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog met alles dat we weten sentimenteel te gaan doen. Te zeggen dat het dagboek veerkracht uitstraalt. Dat dit nooit meer mag gebeuren. Terwijl het gewoon weer gebeurt. Het is makkelijk om je tranen te laten vloeien om iets uit de geschiedenis en vervolgens zo stom te zijn het gewoon weer opnieuw te laten gebeuren.
Mark Rutte had zich dood moeten schamen omdat hij de aanvoerder is van een kabinet dat uitblinkt in onmenselijkheid. Dat asielzoekers stigmatiseert door ze op een schandelijke manier te vergelijken met een misdadiger als Holleeder. En daar nog trots op te zijn ook.
Anne Frank was een meisje dat samen met haar familie vluchtte voor de onmenselijkheid van de Nazi’s. Zoals de Afrikaanse vluchtelingen proberen weg te komen van onmenselijke regimes en oorlogen.
De tranen om Anne Frank zijn krokodillentranen. Want uit niets maar dan ook werkelijk niets blijkt dat er ook maar iets van de geschiedenis geleerd is.
rebecca[at]aichaqandisha.nl
4 Reacties op “Krokodillentranen om Anne Frank”