Foto’s: © Aicha Qandisha
De poort van La Maison Bleue in Fes is onopvallend. Midden in de medina staat een bescheiden bordje met de initialen MB. Na een vermoeiende dag in de drukke stad, wandelen we naar het restaurant toe, de reden van ons bezoek aan Fes. Terwijl we de trap afdalen -het restaurant bevindt zich in de kelder- bereikt de heerlijke geur van oranjebloesemwater ons. Een van mijn moeders favoriete ingrediënten. We verheugen ons dan ook meteen op het gerecht waar dat in zit.
We zijn de eerste gasten van de avond en krijgen een tafel in een hoekje van de zaal achterin.
Kleine tajines
Terwijl we nog aan het steggelen zijn welk menu we gaan nemen, komt het voorgerecht (dat bij beide menu’s hetzelfde is) al op tafel.
Acht kleine tajines met daaronder verschillende Marokkaanse salades en gerechten. Zoals zalouk (een soort puree) van aubergines, bietensalade, aardappelen en courgettes in jus en linzen. We krijgen er wat brood bij en smikkelen de gerechtjes op.
Inmiddels hebben we onze keus voor het hoofdgerecht ook al kunnen maken. Mijn tafelgenoten krijgen de bastilla met vis. Het krokante bladerdeeggerecht is rijk gevuld: vis en garnalen, rijstvermicelli en zwarte champignons. Het geheel is pittig van smaak.
Verstopt
Voor mij staat er een tajine met couscous op tafel: ‘seffa medfouna‘ (letterlijk vertaald: ‘begraven couscous’). Een gerecht dat volgens de menukaart uit de dertiende eeuw stamt.
De couscous is zacht en vochtig door toevoeging van boter. Eronder verstopt (of: begraven) zit mals kalfsvlees. Wat amandelen, suiker en kaneel geven het hartige gerecht zoetige tonen.
Het restaurant stroomt in de tussentijd langzaam voller en een aantal muzikanten komt optreden. ‘Leuk voor de toeristen’, zullen ze gedacht hebben, maar had wat mij betreft niet gehoeven.
Oranjebloesemwater
Er zijn weinig gangen en de schotels die we krijgen zijn ook best wel groot. We raken vol, maar het toetje moet nog komen. Dat is jouhara, of ‘melkbastilla’, een traditioneel gerecht uit Fes.
Het is een krokant bladerdeeggerecht waar tussen de blaadjes een soort custard zit. Mét een vleugje oranjebloesemwater. Bovenop gebakken amandelen en kaneel. Het smakelijke geheel wordt geserveerd met sinaasappelschijfjes besprenkeld met kaneel.
Nu moet ik even wat bekennen. Als het op Marokkaans eten aankomt, ben ik heel eenkennig. Als het niet door mijn moeder is gemaakt, dan vind ik het niet lekker. Ik sla het dan ook bijna altijd over als ik het ergens op de menukaart zie staan. Het valt toch altijd tegen.
Eten van thuis
Bij elke reis die we maken, proberen wij van Aicha Qandisha altijd de meest bijzondere restaurants en de meest aparte gerechten uit te zoeken. Maar uiteindelijk gaat er niks boven het eten van thuis. Want de warmte, de herinneringen die dat eten met zich meebrengt, dat vind je nergens.
Hoewel… nergens? Dát is wat je bij La Maison Bleue krijgt. Eten dat je thuis zou kunnen eten. Marokkaans troosteten. Bij La Maison kun je thuiskomen. Heerlijk.
majda[at]aichaqandisha.nl