La Tour

Het laatste weggetje dat ons naar het vijfsterren Grand Hotel Huis ter Duin moet brengen is wat steil en kronkelig, maar dat het de juiste route is, staat buiten kijf. Het chique hotel torent namelijk boven Noordwijk uit en als we er eenmaal zijn, valt de bomvolle parkeerplaats van het terrein ons op: vol met luxe wagens waarbij de onze schril afsteekt.

Huis ter Duin staat pal aan zee en het gebouw doet denken aan de Sovjet-architectuur van vroeger. Erg groot en weinig verfijning. Binnenin heerst de grandeur van de jaren tachtig. Zware tapijten, gouden accessoires. Wie, net als wij, dwars door de lobby richting het strand loopt, vindt niet alleen de spa-gasten van het hotel gehuld in witte badjassen, maar ook een prachtig terras. Loop de trappen af naar beneden en het strand ligt aan je voeten. Perfect.

‘Beleving’
We gingen naar het hotel voor het met een ster bekroonde La Tour. Het restaurant kenden we wel, maar het stond wat lager op ons lijstje tot we via Instagram de desserts van patissier Maurits van der Vooren ontdekten. Wat we van Instagram vinden is bekend, maar die desserts smeekten erom geproefd te worden.

En dus togen we naar het verre Noordwijk, vol spanning of de smaken de foto’s recht zouden doen en vice versa. Ik waarschuw maar vast, dit wordt een andere bespreking dan normaal waarin elk gerecht beschreven wordt. Dit gaat ook over, om dat afschuwelijke woord maar eens te gebruiken, de ‘beleving’ die we er hadden.

De sfeer in het restaurant, de styling ook, deed me aan die van Columbo denken, een beetje ouderwets (dat heeft vaak wel wat gemoedelijks), al hoorde ik iets over de nieuwe fauteuils die er waren. De locatie is onovertroffen. Terwijl je er zit, zie je zowaar de zon in de zee ondergaan.

Neus ophalen
Voordat de vijf smakelijke en veelbelovende amuses, die je hierboven ziet, werden geserveerd, kregen we op ons verzoek non-alcoholische cocktails die door de vrouwelijke, blonde bediende nog net niet op tafel werden gesmeten om zonder commentaar weg te stuiven. Vroeger zouden we dit gedrag misschien geslikt hebben, maar daar hebben we geen zin meer in. We hielden haar tegen en lieten haar zeggen wat het precies was dat we te drinken kregen. Dat is absurd. Het is niet de taak van gasten om de bediening bij de les te houden.

Maar deze jongedame had duidelijk moeite met onze tafel. Op geen enkel moment was er contact. Geen enkele keer vroeg ze of iets gesmaakt had. Dat ze wist hoe het hoorde, was duidelijk, want bij de andere tafels had ze geen moeite haar mond open te trekken tegen de gasten. En weet je, met dat gedrag zijn we helemaal klaar. Je zit in de gastvrijheidsindustrie, op hoog niveau ook nog, dan heb je je particuliere meninkjes en voorkeuren over gasten maar voor je te houden. We komen niet om je van je arrogantste kant te zien, we komen niet speciaal om je salaris veilig te stellen, maar voor lekker eten en een fijne ervaring. We komen er om plezier te hebben, daar betalen we grif voor. En dat er nog altijd her en der types zijn die hun neus voor bepaalde gasten ophalen, daar hebben we echt geen geduld meer voor. Doe dat maar lekker in je eigen tijd, maar niet op onze kosten.

Chefkoks en gastheren (überhaupt werkgevers, want in winkels kunnen ze er ook wat van) zouden echt veel alerter moeten zijn op hun personeel: zij zijn de ruggengraat van je bedrijf, zij bepalen de sfeer en de ervaring die gasten hebben en of mensen terugkomen. Ook al is je eten nog zo goed, de behandeling van de gasten is net zo belangrijk.

Verrassend goed
En het eten bij La Tour is ook goed. Heel erg goed, daarover geen misverstand. De boterzachte coquille met shiso, matcha en lychee was verrukkelijk, vooral de momenten dat een vleug lychee zich naar voren drong. De oester met selderij, dashi en dille was heerlijk verfrissend en het hoofdgerecht van snoekbaars met paling, miso en witlof een licht en tegelijk rijk gerecht dat door de sinaasappel helemaal tot zijn recht kwam.

Verrassend goed eten en de desserts, waarvoor we speciaal waren gekomen, stelden evenmin teleur. Hieronder zie je de mango met tandoori kruiden en chai. Het gebruik van specerijen in desserts is helemaal in, merken we de laatste tijd. De combinatie werkt erg goed.

Hierna volgde een tweede, smakelijk dessert van karamel-chocolade, piccalilly en banaan.

Geweldig eten, en dankzij de maître toch ook een geslaagde avond. Hij wist gelukkig wel wat gastvrijheid betekent, anders zouden we ondanks het eten niet overwegen terug te gaan.

Als je afgaat op de uitstraling van La Tour, verwacht je een ‘degelijke’ keuken. Degelijk is vaak saai, het is betrouwbaar en voorspelbaar, er zit weinig opwinding bij. De keuken van La Tour is echter aangenaam modern, met invloeden uit de Aziatische keuken en verrassend lichte en vooral smakelijke gerechten met een mooie balans tussen de ingrediënten. Nu nog iets aan de bediening doen zodat we met een gerust hart terug kunnen gaan.

info[at]aichaqandisha.nl