Of ik in debat wilde over islam en feminisme, klonk het gisteren door mijn telefoon. Voor de radio met de vrouw die het woord ‘dobbernegers’ muntte voor de levenloze lichamen van verdronken vluchtelingen.
Over islam en feminisme. Want dat is zo’n nieuw onderwerp, hè. Daar hebben we het de laatste vijftien jaar nog niet over gehad. En we zijn er zo verschrikkelijk veel mee opgeschoten.
Dus nee, media. Ik kom niet door jullie hoepels springen. Nee, ik ga niet in gesprek met als wetenschappers vermomde alu-hoedjes die een plan zien achter de ‘islamisering’. Ik ga niet in debat met zelfbenoemde feministes die neerkijken op ieder die niet hetzelfde denkt en ik ga zeker niet in discussie met iemand die een soort infantiele vorm van Tourette-syndroom als verdienmodel heeft.
Weekdieren
Islam=kut voor vrouwen. Dat zou haar bijdrage zijn geweest zag ik gisteren. Nou, inpakken maar. Probleem opgelost. Anno 2016 moest het maar eens gezegd worden, nietwaar. Het kan nog korter: islam=kut. Einde discussie. Nanninga heeft gesproken. Volgende onderwerp.
Wat de islam voor de mensen zelf betekent, en voor de vrouwen, dat doet er niet toe. De blanke feministes gaan daarover. Feministes die niet te onderscheiden zijn van de ranzigste extreem-rechtse politici. Feministes die andere vrouwen niet voor vol aanzien, maar hen als onvolgroeide, niet serieus te nemen weekdieren behandelen die te vies zijn om aan te pakken.
De enige manier om ‘de moslimvrouw te ‘bevrijden’ is door haar religieuze identiteit af te nemen, schijnt het, en haar te vernederen. Want dat ‘kopvod’, hè. De moslimvrouw is pas oké als ze met evenveel walging over haar achtergrond spreekt als de blanke meesterinnen haar voordoen.
Koloniaal complex
Wat de moslimvrouwen daar zelf van vinden? Dat doet er bij die bevrijders niet toe. Dat ze misschien wel niet bevrijd willen worden van de islam, interesseert hen niet. Dat ze steun en kracht uit de islam putten, vinden ze belachelijk. Dat ze in de islam hun aanmoediging vinden zich te bevrijden en conservatieve mannen te bestrijden, dat boeit niemand. Dat die vrouwen zelf hun eigen strijd voeren en niet zitten te wachten op lompe, racistische en onbeschofte figuren met een koloniaal complex, wil maar niet tot die botte hoofden doordringen.
Maar heus, als moslimvrouwen hulp willen vragen, zullen ze niet schromen, tot die tijd moet je gewoon met je neerbuigende poten van hen afblijven. Ze zijn geen trofeeën voor je islamhaat en ze redden zich beter dan al die zogenaamde bevrijders dat ooit zouden kunnen.
En daarom nee. Nee, nee, nee. Ik kom dat gesprek niet voeren. Er wordt geen vrouw mee geholpen. Ik heb bovendien alles al gezegd wat er over te zeggen valt en heb weinig zin als een vastgelopen plaat steeds hetzelfde te herhalen. Dat gaat zo vervelen. Zoek maar een ander aapje.
info[at]aichaqandisha.nl
6 Reacties op “Media-aapje”