foto © Aicha Qandisha
Ik kan niet voor andere foodies spreken maar voor mij als foodie gaat het allang niet meer om lekker eten. Lekker eten kun je tegenwoordig overal, zelfs in Nederland. Maar als je al in zoveel restaurants hebt gegeten in zoveel verschillende landen, wordt de kans steeds kleiner dat je echt wordt verrast, overrompeld, als het ware. Want daar ben ik voortdurend naar op zoek: naar nieuwe ervaringen. Eigenlijk naar steeds extremere ervaringen. Naar de culinaire equivalent van bungee-jumpen, wat ik trouwens nooit zal doen.
Dat hoeven echt niet altijd levende garnalen met giftige mieren te zijn, of piepkleine visjes die in een glaasje bouillon rondzwemmen. Laatst in Londen aten we pasta in een nederig Italiaans restaurantje, Padella, en het nieuwe eraan was dat het perfect gemaakte en gekookte pasta was met olijfolie en Parmezaanse kaas. Verder niks. Gewoon pasta met olie en kaas.
En het was perfect. Het was nieuw, want het was rechtstreeks terug naar de bron, ontdaan van alle opsmuk en het gedoe en de rijke sauzen en de door speciaal uit Andalucië overgevlogen zwarte varkens opgegraven wintertruffel en alles. Gewoon pasta met olie en wat kaas. En ik dacht: wauw, dus dit kan gewoon ook. Het was een religieuze ervaring met wat simpele wijn erbij en verder niks. Kostte een paar pond.
info[at]aichaqandisha.nl
2 Reacties op “Padella”