Eerlijk gezegd zal ik blij zijn als we de verkiezingen achter de rug hebben. De laatste weken ben ik al een paar keer badend in het zweet wakker geworden van nachtmerries over coalities. De verhalen die politici de laatste weken ophangen stellen me bepaald niet gerust.
Zo heeft Rutte gezegd dat hij de gebedsoproep vanuit de moskee geen mooie ‘muziek’(?) vindt. Liever hoort hij het gebeier van kerkklokken. Misschien wil hij straks wel dat dit standaard wordt ingevoerd. Nu is er geen kerk direct in mijn omgeving, maar van het idee alleen al word ik licht onwel.
Ook maak ik me zorgen of straks, in een bepaalde coalitievorming, kinderen nog wel aan voldoende lesuren komen. Geert Wilders wil bijvoorbeeld dat iedere dag de vlag gehesen wordt. Daar moet je, met al het misbaar dat daarbij komt (een trompettist die The last post speelt bijvoorbeeld) toch al snel een half uurtje voor rekenen. En Sybrand Buma wil dat iedere dag het volkslied staand gezongen wordt. Het Wilhelmus bevat vijftien coupletten, ieder bestaand uit acht regels. Aangezien het tempo van ons volkslied niet bepaald tot de speed Metal gerekend kan worden kun je daar ook rustig een uur voor uittrekken. De kinderen zullen doodmoe zijn na het staan en wellicht een boterham willen eten om een beetje bij te komen. Of misschien mogen ze daarna een half uurtje gaan liggen. Als deze rituelen ook doorgaan tijdens de middelbare schooltijd en de universiteit zullen de meeste mensen zo rond hun veertigste afgestudeerd zijn. Het zijn dan wel echte patriotten.
Homeopathische verdunning
Als er een gedoogconstructie komt met de kleine christelijke partijen zal de evolutieleer plaats moeten maken voor het creationisme. Ook zal kinderen geleerd worden dat het geen pas geeft jezelf te aborteren als je denkt een voltooid leven te hebben. Dat hoort namelijk niet thuis in de joods-christelijke cultuur. Daar mag je alleen sterven door ondraaglijk lijden. Met kerkklokgebeier.
En dan zijn er nog de nieuwkomers waarvan de een zich over een vleugel drapeert en oreert over de homeopathische verdunning van de ariër onderwijl aan een zakje lavendel snuffelend, terwijl de ander er een sport van maakt zoveel mogelijk mensen te treiteren en te kleineren en vervolgens met getuite lippen eist dat er weer normen en waarden worden ingevoerd in de maatschappij.
Het mag van mij nu wel voorbij zijn. Ik wil best weer eens een nachtje gewoon slapen en een ouderwetse nachtmerrie hebben over de belastingdienst of een verhaal van Kafka. En last but not least wil ik me ook weer gewoon druk maken over wat politici daadwerkelijk doen en niet alleen maar over waarmee ze dreigen.
Was het maar 16 maart…
rebecca[at]aichaqandisha.nl