Een jaar of zes moet ik zijn geweest. We waren nog maar kort in Nederland. Het was winter en ik was nog laat, vlak voor donker, op de ijsbaan. Er was alleen nog een jong stel dat hevig stond te zoenen, voor de rest was de ijsbaan verlaten. Een vriend van hen stond er een beetje bij te kijken terwijl zij onophoudelijk en wiebelig op de schaatsen elkaar kusten.
Ik kon mijn ogen niet van hen afhouden. Terwijl ik naar huis liep, keek ik steeds naar hen om met een mengeling van ongemak en verwondering. Dat dat zomaar kon in mijn nieuwe thuisland leerde ik al snel.
Als ik aan de Nederlandse seksuele moraal denk, denk ik aan de zoenende tieners op de ijsbaan en de piemel van Jeroen Krabbe in de Nederlandse serie De Fabriek. Beide lieten een onuitwisbare indruk achter op me.
Piemel en tongzoen
Nederland was vrij. Op televisie zag je om de haverklap tieten en er werd zelfs gezongen over broodjes poep. Dat was het Nederland uit mijn jeugd.
Vroeger was de afstandsbediening om die reden altijd binnen handbereik bij ons in huis, want je wist maar nooit wanneer er een piemel of tongzoen voorbij zou komen op de Nederlandse televisie (dan werd er snel gezapt) tegenwoordig moet je de seks zoeken of wachten op middernachtelijke lustdodende seksadvertenties.
Zelf kwam ik uit een behoudender cultuur waar geen ruimte was voor voorbijvliegende intieme delen. Dat betekende echter niet dat mijn wereld vrij van zinnelijkheid was.
Overvloeiende décolleté’s
In Egyptische films waar ik mee opgroeide, stonden vaak de lust en het verlangen centraal en tijdens vakanties in Marokko keek ik met grote ogen toe hoe vrouwen met trots hun overrijpe boezems op bruiloften paradeerden en seksueel inuendo tot kunst verhieven.
Voor een samenleving gestoeld op zedige normen, was er ontzettend veel mogelijk. Blote benen onder sexy takchita’s (traditionele jurken), overvloeiende décolleté’s, de enorme openheid over seks en heimelijke ontmoetingen tussen geliefden tijdens de siësta.
Mijn seksuele ontwikkeling begon al vroeg in Marokko, en niet in het vrije Nederland waar alles op televisie te zien was en je dus ook explicieter gesprekken zou verwachten. Die gesprekken hoorde ik ademloos aan tijdens de zomervakanties. Ook de ontspannen manier waarop er naar het eigen lichaam werd gekeken en de vrouwelijke waardering die geuit werd tijdens het gezamenlijk douchen of in de hamam, maakten indruk.
Benepen moraal
Mijn rode koontjes werden nog roder als een vriendin me complimenteerde met mijn figuur, terwijl ik alleen maar bezig was met mijn ongemakkelijke verlegenheid.
Maar meisjes worden groot en inmiddels ben ik zo gevormd door de Nederlandse moraal, dat ik nog weinig gêne ken. Zeker, ik ben nog preuts, maar ben wat seksualiteit betreft mijn oude inhibities ontgroeid.
Een tegengestelde ontwikkeling lijkt in Nederland, en ver daarbuiten, te hebben plaatsgevonden; eentje van verpreutsing, remmend conservatisme en een verstikkend benepen moraal.
Dit is een voorpublicatie uit een artikel voor OneWorld.
hassnae[at]aichaqandisha.nl