Bij alle nieuwe kookboeken die ik ontvang of bestel, markeer ik met een papiertje de gerechten waar ik benieuwd naar ben. De boeken van Yasmin Khan liggen altijd vol met papiertjes, zoveel recepten wil ik altijd van haar maken.
Khan debuteerde met het prachtige De Perzische Keuken, een mooie en smakelijke ode aan het Iran dat je niet in de nieuwsbeelden en politieke analyses ziet. De Perzische Keuken staat vol met bijzondere recepten, waarvan de oogstrelende Perzische liefdestaart inmiddels favoriet is.
Haar tweede boek, Zaitoun, stelde de Palestijnse keuken en het Palestijnse verhaal centraal. Helaas werd dat boek geheel onterecht niet naar het Nederlands vertaald.
Yasmin Khan duikt niet alleen in de gerechten, maar ook in de persoonlijke verhalen van betrokkenen, cultuur, geschiedenis en politieke context. Zo ook in haar laatste boek Ripe Figs, recipes and stories from the Eastern Mediterranean.
Verdriet
Khan is afgereisd naar Turkije, Griekenland en Cyprus, drie landen die op gespannen voet staan, maar tegelijk heel veel delen. Daar heeft ze niet alleen met de lokale bewoners geproefd, gegeten en gekookt, maar ook met migranten en vluchtelingen in het omstreden Kamp Moria.
De gerechten zijn zoals altijd aanlokkelijk in beeld gebracht, de reisfoto’s sfeervol en de verhalen leerzaam en vol empathie. Die empathie tekent de benadering van Khan die wars is van politieke framing en vooroordelen en altijd de menselijke kant belicht. Lees in dat licht ook haar prachtige en aangrijpende stuk The Flavors of my Grief, over het verdriet van haar miskramen tijdens het maken van dit boek.
Die pijn is overigens niet aan het boek af te lezen, al moet ik zeggen dat ik toch anders keek naar de verhalen en foto’s nadat ik haar verhaal kende.
Maar toch, de recepten zijn weer een genot. Ik heb er een aantal geprobeerd en heb er nog een boel te gaan waar ik me op verheug: sweet tahini swirls, spiced cornbread, Turkish flatbread, Afghan spiced pumpkin, rakhine chicken curry, Griekse beef stifado, heerlijke bougatsa (twintig jaar geleden voor het eerst gegeten in Alexandroupolis, waar blijft de tijd), pear apricot and rose water pudding en nog heel veel meer.
Ripe Figs bevat een bonte collectie gerechten uit de drie landen met veel verschillende invloeden en smaken uit allerlei windstreken die migranten met zich meenamen. Khan draagt het boek dan ook op aan hen, de migranten. En terecht. Er wordt zoveel over hen, over ons, geklaagd dat we bijna zouden vergeten hoeveel rijkdom wij bijdragen.
‘Ripe Figs’, Yasmin Khan, Bloomsbury, bestel je hier (steun de boekhandel!) of hier (als je het minder breed hebt).
info[at]aichaqandisha.nl