Tickets

Het imperium van de Adrià broers uit Spanje ziet er online uit als een pretpark. Een pretpark vol heerlijke restaurants in Barcelona, waar het maar moeilijk uit kiezen is.

Nouja, moeilijk. Tapasrestaurant Tickets staat toch wel op eenzame hoogte. En dat is te merken ook, als je wil reserveren. Dat kan om de twee maanden en het restaurant zit dan altijd meteen vol.

Gelukkig is er een loophole. Er is een last minutelijn waar je dagelijks naartoe kunt bellen. Heeft er iemand voor die avond afgezegd? Hoera! Dan mag je alsnog aanschuiven.

Relaxed
Geen maandenlange voorpret voor ons dus, dit keer. Slechts drie uur voor we er werden verwacht, wisten we dat we bij Tickets terecht konden.

Het interieur is dat van een theater, wat je ook terug ziet in de kleding van de bediening. Aan de muren hangen filmposters. Tickets is heel open. Verspreid door het restaurant zitten kookeilandjes waar de vele tapasgerechten worden voorbereid. Zo konden wij links van ons de voortgang van de eerste paar gerechten volgen.

Olijven
Zo’n beetje tegelijk met de cocktails die we hebben besteld (basilico sour, een heerlijk fris en zoet drankje met basilicum en gember) komen de eerste twee gerechten al op tafel.

We beginnen met de beroemde, vloeibare olijven van El Bulli. Die moeten we met een soort kleine pollepel opvissen en op een klein kommetje stoppen. De olijven zijn heel delicaat en we slurpen ze dan ook snel in een keer naar binnen. De volle smaak van olijven perst zich uit het bolletje en vult onze mond.

Het is het begin van een avond vol verwennerij. De gerechten volgen elkaar in rap tempo op. Ansjovis met een krokante kiplaag. Een koffiebal met binnenin warme yoghurt. Een balletje pizzadeeg met kaas (wat heel luchtig bleek te zijn). Crackers met tofu. Geen twee gerechten lijken op elkaar. Qua smaak, maar ook qua presentatie niet. We krijgen veel gerechten deze avond en elk ‘bord’ ziet er weer anders uit.

Zoals deze krabsalade, geserveerd in een krabschaal, op ijsblokjes.

Het is een heel frisse salade met avocodo en dille. Onderop een zout sausje dat bij navraag de Catalaanse Romescosaus blijkt te zijn. Alleen voegen ze er bij Tickets zwarte peper aan toe.

Genieten
Het restaurant wordt in de tussentijd steeds drukker en af en toe zien we mensen wegglippen, onder begeleiding van de bediening. Voor ons is het nog niet zover en we genieten van elk gerecht dat we voorgeschoteld krijgen.

Wat te denken van deze oester met chilisaus bijvoorbeeld.

Of de gemarineerde biefstuk om een krokant stokje.

En deze werkelijk goddelijk lekkere mosselen. Met een heerlijke saus van boter en gember, waar de zachte mosselen onder verstopt zitten.

Op een houten doosje met daarin wat schelpjes krijgen we octopus. We eten een stukje octopus (zacht van binnen, krokant van buiten), gevolgd door een fris stukje komkommer die we in een potje erbij krijgen.

Garnalenkoppen
Voor het laatste gerecht rolt een chef zijn mobiele kookeiland naar onze tafel toe. Hij zet een kom met garnalen op tafel en kookt de koppen ervan verder af. In die koppen zit ontzettend veel smaak, vertelt hij ons, maar je kunt ze niet eten.

Als hij klaar is met koken, stopt hij de garnalenkoppen in een soort grote knoflookpers en perst het sap over de garnalen heen.

Hemel
Voor de desserts had onze serveerder een verrassing voor ons in petto, zei hij. Inwendig klapte ik in mijn handjes. We namen onze spullen mee en gingen naar een andere zaal.

We kwamen terecht in de hemel.

Aan het plafond hangen frambozen, aardbeien, bramen en zuurstokjes. Aan de muren speelden fragmenten uit de Pixar-film Ratatouille. Vrolijke muziek klonk uit de luidsprekers. Was de sfeer in de tapaszaal al informeel, hier was het nog een stuk relaxter.

We kregen een tafel aan de bar, waar twee rozen op ons zaten te wachten. Bovenop: een klein snoepje. Dat moesten we zonder onze handen te gebruiken opzuigen.

Het was een fris snoepje van frambozen en lychees. De rozen kregen we als souvenirtje mee en hebben tot het einde van onze vakantie in Barcelona op onze hotelkamer staan bloeien.

Acht desserts
Normaal ben ik al blij als ik in een restaurant twee toetjes krijg, nu kregen we er acht (!!). Het ene na het andere dessert werd voor onze ogen voorbereid en belandde luttele seconden later op ons bord. Zoals dit luchtige schuimtaartje van bietjes, waar ijs tussenin zat.

En kijk eens naar deze met shisharook gevulde stolp die we op een gegeven moment voor ons kregen.

Daar bleek een baklava à la Tickets onder te zitten: een met pistache gevuld filodeeghapje. Niet van die bittere pistache, maar lekkere, vers gemalen noten. We kregen er een perzikdrankje bij.

Om ons heen kregen de meeste mensen inmiddels al hun rekening, maar wij werden nog even verder verwend. De truc is om heel hard ‘nee’ te schudden als ze vragen of je zo genoeg toetjes hebt gehad. Misschien hielp het feit dat ik bij elk toetje een nog grotere glimlach op mijn gezicht kreeg ook. Wat een feest, wat een feest was het bij Tickets.

Tot slot kregen we een soort nougat met een chocoladedrankje. Een Catalaans kerstgerecht.

Was dat het? Nee, ze hadden nóg een verrassing voor ons. Een schaal vol lekkernijen waar we ter afsluiting nog uit mochten kiezen. Zoveel we maar wilden.

En dat was het. Na uren van plezier was het voorbij. Met een heerlijke ervaring op zak liepen we terug naar het hotel. De avond was precies zoals uit eten moet zijn: lekker, speels en leuk. Eten bij Tickets is een feest.

majda[at]aichaqandisha.nl