Foto: Susanne Helmer
Wie wel eens in Mediterrane landen is geweest, weet dat de automobilisten er dol zijn op toeteren. Toeteren is een soort gewoonte, net als het stuur draaien, of in de achteruitkijkspiegel kijken. Een essentieel onderdeel bij het rijden.
In Marokko claxonneren ze als het licht nog op rood staat, zodat de voorste auto’s niet in slaap dutten. Ze toeteren als ze langs rijden, een kruispunt oversteken, als ze een vrouw lekker vinden en als ze geïrriteerd zijn. Met heel veel auto’s bij elkaar is dat een enorm, onophoudelijk kabaal.
Maar het kan erger. In India bijvoorbeeld. Of in Egypte waar toeteren een vorm van muziek maken is. Zo zijn er chauffeurs die non-stop in een bepaald ritme de toeter hanteren. Of ze nu stil staan of rijden, ze blijven het deuntje herhalen.
Voor sommigen is dat niet genoeg. Een jonge taxi-chauffeur die me een dag vergezelde naar een afspraak in een buitenwijk van Caïro had een extra apparaatje dat een soort van zanikend geluid maakte voor als de claxon niet voldeed.
Wanneer een auto niet snel genoeg aan de kant ging en hij niet tussen de rijstroken door kon, zette hij het zwaardere geschut in. En zit je de rit uit en ben je eenmaal op je bestemming, dan voelt de zalige stilte oorverdovend aan.
hassnae[at]aichaqandisha.nl