Verlichte hemel

vuurwerk2

Met hun linnen tasjes zie je hen elke 31ste december door de straten lopen: een beetje hersenloos het een na het andere rotje pakken, aansteken, knal, doorlopen. Rotje pakken, aansteken, knal, doorlopen. Rotje pakken…

Een eindeloze herhaling van dezelfde handeling. De jongens die dat doen heb ik nooit begrepen. De ergernis over het constante geknal snap ik. De woede over onverlaten die hun rotjes naar mensen en auto’s gooien, deel ik hartstochtelijk. Jaren geleden heb ik ruzie gemaakt met een groep hangjongeren die het onzalige idee hadden opgevat hun rotjes naar mij te gooien. Moet je gewoon niet doen. Hou je domme, brandgevaarlijke speelgoed bij je.

Duizenden gekleurde sterren
Rotjes, nee, die snap ik niet zo goed. Sierlijk vuurwerk, des te meer. Het is een van de weinige tradities die ik in ere hou: om twaalf uur met Majda en mijn moeder naar buiten, het siervuurwerk afsteken en dan juichend en blij toekijken hoe de donkere hemel oplicht met duizenden gekleurde sterren.

Ik ben de enige in de familie die eraan hecht. Als kind kocht mijn vader het elk jaar voor ons tot hij er geen zin meer in had. Wat volgden waren vuurwerkloze Oudejaarsavonden die ik om middernacht half dromend voor het raam doorbracht, kijkend naar de mooie uitbarstingen. Oud & Nieuw was voor mij nooit meer hetzelfde.

Op een dag besloot ik als jonge tiener, ik was misschien twaalf of dertien, de traditie in ere te herstellen. Met het kleine beetje geld dat ik had, ging ik met een vriendin -alleen durfde ik niet- naar de vuurwerkwinkel en kocht een klein pakketje; het enige wat ik me kon veroorloven.

Oude demonen
Het pakket werd elk jaar duurder en de goudkleurige sterren en zilverkleurige fonteinen in de lucht steeds groter en uitbundiger.

Om twaalf uur verdrijf ik met elke vuurpijl de oude demonen, verwelkom ik met elke ster aan de hemel het nieuwe jaar met alle nieuwe wensen en hoop, en gedenk ik elk jaar weer mijn vader; met elke kleurrijke knal verlicht ik zijn plek in de hemel en laat ik hem weten dat ik hem meeneem naar het nieuwe jaar.

hassnaesignature

hassnae[at]aichaqandisha.nl