De eerste keer dat ik luxe lingerie voor mezelf kocht, was in Utrecht. Ik was net afgestudeerd en durfde eindelijk bij Olijf naar binnen te gaan, een lingeriewinkel vlakbij de Domtoren waar we elke keer als we college hadden met dromerige ogen langs liepen.
Ik besloot me niet te laten intimideren door de twee blonde mevrouwen die in de winkel stonden en korte tijd later stond ik twee setjes rijker, een Aubade en een La Perla, buiten op straat. De lingerie in de doosjes meegekregen in een plastic zak. Zonder opdruk. Een ordinaire plastic zak.
Daarvoor had ik al online de geweldige webshop van La Perla ontdekt dus ik wist hoe er met lingerie omgegaan diende te worden. Dat een sjieke boetiek zo omging met de kostbare collectie, heb ik nooit begrepen en ik moest er weer aan denken toen ik heel recent een oogstrelend setje van Aubade cadeau kreeg uit Frankrijk. Ingepakt zoals het hoort.
Lingerie hoor je net zo teder te behandelen als het lichaam van je geliefde. Of je eigen lichaam, want het idee dat je lingerie voor een ander draagt, is toch iets van, uhm, minder ontwikkelde mensen. Mooie lingerie is als haute cuisine. Daar kun je in je eentje van genieten of samen.
Hoe dan ook, dient het goed te zijn. Verzorgd. Het oog wil ook wat. Verleiding begint met de presentatie en verpakking.
Als je zo’n tas ziet, kan het niet anders dan dat je nieuwsgierigheid geprikkeld wordt. Je wilt op onderzoek uit.
En dan blijkt er dit mooie doosje in te zitten. Wat wil je daar graag aan zitten. Het smeekt erom uitgepakt te worden. Dat zit naar je te lonken, je kunt niet anders dan voorzichtig de lus losmaken.
Een soort Sinterklaassurprise is dit. Net als je denkt dat je er bent, blijk je nog een laagje verder te moeten gaan.
En nóg een laagje. Het prachtige setje zit veilig ingepakt binnenin het prachtige satijnen tasje.
Zo hoort lingerie behandeld te worden. Als een waardevolle verwennerij. En het uitpakken ervan is als voorspel. Langzaam en rustig is het beste.
hassnae[at]aichaqandisha.nl