Charles Henry Alston
Gisteren kleurde heel Instagram zwart onder de hashtag #blackouttuesday uit solidariteit met Black Lives Matter en om zwarte geluiden de ruimte te bieden. Nu werkte dat laatste niet, vanwege de overdaad aan zwarte blokjes, maar het resultaat, een vloed van zwarte stilte, maakte wel indruk. Majda vroeg me of AQ er ook aan mee zou doen en mijn instinctieve reactie was nee. Ik word altijd ongemakkelijk te midden van massaliteit, wanneer zelfs de meest onwillige schapen overstag gaan, omdat ze inzien dat het schadelijker is verstek te laten gaan.
Bovendien hebben wij ons hier op Aicha Qandisha altijd uitgesproken. We zijn deze online glossy begonnen uit onvrede. De ene dag schrijven we over eten of een geur, de volgende dag fulmineren we tegen misstanden. Niet iedereen snapt dat, maar wij doen niet aan hokjes of commercieel opportunisme. We volgens ons eigen grillige pad. Dat komt met een prijs, maar die betalen we graag.
Naarmate de avond vorderde werd de feed zwarter en zwarter. Personen die zich normaliter verre van politiek houden, spraken zich uit, mensen die je normaal op geen diepere gedachte kon betrappen, plaatsten een zwart vakje. Dus zeker, de zwarte vloed had effect. Het midden dat zich doorgaans in stilzwijgen hult, liet van zich horen en dat mondde uit in een enorm overgewicht. Dus zo ziet het eruit als mensen zich uitspreken: de hatelijke, racistische geluiden worden massaal en ongenadig vermurwd.
Deden mensen dat maar altijd, zich uitspreken, en niet alleen als het modieus is en commercieel ongevaarlijk. Dat is meteen ook mijn bezwaar tegen die Instagram-betrokkenheid: de meesten zullen weer overgaan op de orde van de dag, maar de strijd tegen ongelijkheid duurt voort en wordt steeds harder en gevaarlijker.
Stuiptrekkingen
In Amerika denkt Trump met machtsvertoon aan de macht te blijven en het ongenoegen met geweld de kop in te slaan. Voor andere despoten was dat het begin van het einde, want je kunt mensen generaties lang onderdrukken, maar als het breekpunt daar is, deinzen ze nergens mee voor terug. Het is krankzinnig dat het onrecht zo lang heeft mogen voortduren, maar niet verrassend met een samenleving die gebouwd is op geweld en vernieling. Dat zie je aan Trumps tegenstander, presidentskandidaat Joe Biden, een soort ademend fossiel, die de hoop is van democratisch Amerika en die in alle ernst voorstelde dat politie voortaan niet meer op de harten van mensen zou schieten, maar op hun benen. Het idee dat politie helemáál niet op mensen moet schieten, is kennelijk een veel te progressieve gedachte voor the land of the free.
Maar mensen worden niet in de wieg gelegd voor een leven lang ellende. Ze worden niet geboren om uitgebuit te worden, vernederd en vertrapt. Ze zijn geen vrij spel voor racistische psychopaten in politie-uniform, geen kanonnenvoer voor regeringsleiders die het leger als een soort viagra voor hun ego zien.
De tijd van vanzelfsprekend witte dominantie is voorbij. Er zijn legio gekleurde stemmen die voor hun menselijkheid staan en zich niet laten afschrikken. Niet in Amerika, niet in Europa en zeker ook niet in Nederland. De zogeheten ‘polarisatie’ waarover geklaagd wordt, is niets meer dan een strijd om waardigheid en overleven. De oude macht wankelt en een nieuw elan dient zich aan. Femke Halsema heeft dat begrepen. De aanvallen op haar zijn voorspelbare stuiptrekkingen van bange mensen die vrezen iets in te moeten leveren.
Dit is een universele strijd tegen systematische achterstelling en onderdrukking. De dagelijkse praktijk kan verschillen, maar de basis is overal ter wereld hetzelfde: onveiligheid, ongelijkheid en een schrijnend gebrek aan rechtvaardigheid. Stel je de ongekende invloed voor als al deze mensen solidair samen zouden strijden.
Laat dit dus Amerika’s Lente zijn. Een Zwarte Lente, vol hartstocht, veerkracht en levenslust.
info[at]aichaqandisha.nl