Eind vorig jaar at ik voor de tweede keer bij Mikla in Istanbul dat alom geprezen wordt en zelfs op nummer 51 staat van The World 50 Best. En voor de tweede keer was ik niet onder de indruk. Het eten is er prima, hoor, maar meer ook niet. Daarvoor had ik een tweede keer bij El Qatarijne gegeten dat ik hier eerder besproken heb. Terwijl ik uitkeek over verregend Istanbul, de druppels langs de grote ramen zakten en ik van de gerechten proefde die werden geserveerd, wist ik het zeker: met Ayt Erdogan, chefkok van El Qatarijne, hebben we een interessanter talent dat Mikla met gemak naar de kroon steekt.
De ambitie is er in ieder geval bij Ayt, die onlangs zijn eerste kookboek annex salontafelboek presenteerde De Aytems van Inspiratie, east meets west. Die titel is een woordspeling op zijn naam die ik iets minder geslaagd vind, maar het boek is zeer fraai. Prachtige foto’s, persoonlijke verhalen van Ayt en mensen die belangrijk voor hem zijn en natuurlijk een flink aantal gastronomische recepten waarmee Ayt meteen zijn visitekaartje afgeeft.
Gretig
Ik vind het altijd spannend als chefs de Franse keuken en technieken verrijken met andere culinaire tradities en smaken. Mohamed el Harouchi integreerde in Nederland als eerste op Michelin-niveau de Marokkaanse keuken met de Franse en deed dat op onnavolgbare wijze. We denken nog altijd met veel warmte en liefde terug op die veel te korte tijd dat hij de Nederlandse gastronomie opschudde. Soenil Bahadoer heeft bij onze vaste lezers geen introductie nodig, deze culinaire tovenaar vervoert met de geweldige Surinaamse invloeden. En nu hebben we Ayt Erdogan voor wie er geen grenzen bestaan, zijn keuken is een spannende ontmoetingsplaats voor alle windstreken; dat is mooi, ik hou van de gretigheid die van zijn gerechten afspat.
Maar ik begon deze bespreking niet voor niks met Mikla. Ayts Turkse wortels bieden een schat aan mogelijkheden om zich te onderscheiden en verder te groeien. Hij is technisch onderlegd en durft te experimenteren met nieuwe combinaties en smaken, dat zie je ook in zijn boek met gerechten als ‘harira wilde zeebaars en witte tijgergarnaal’, ‘spekkoek met mango’, ‘kadayif en mozzarella’, ‘tagine van black angus en bulgur’ en een Turkse kalfsstoof met moussaka met de poëtische naam ‘Winter in Istanbul’.
Uitdaging
Terwijl ik deze gerechten hier opschrijf (Marokkaanse harira, Indonesische spekkoek) realiseer ik me dat Ayt net zo goed een product is van de Nederlandse cultuur waar mensen met een andere culturele achtergrond nog altijd te vaak met de nek worden aangekeken, maar van wier eten wel gesmuld wordt. Ook hij heeft een lange weg moeten afleggen: zo vertelt hij in het boek dat hij eens als kok solliciteerde en te horen kreeg dat ze geen afwasser nodig hadden. Maar de aanhouder wint, gelukkig maar. En gelukkig voor ons.
Voor wie de man beter wil kennen, is De Aytems van Inspiratie een bij vlagen ontroerende kennismaking; maar ik raak dan ook altijd ontroerd als ik de eerste generatie, Ayts ouders, aan het woord zie, onbevangen en zonder het harde oordeel van de buitenwereld. De recepten zijn niet makkelijk, maar wie van uitdagingen houdt, kan zijn mouwen opstropen. Wie van persoonlijke verhalen houdt, zal genoeg te lezen hebben. Wie van lekker eten houdt, moet zeker eens reserveren bij het Utrechtse El Qatarijne waar je van Ayts handen kunt proeven. Uiteindelijk is zijn eten zijn beste visitekaartje.
‘De Aytems van Inspiratie’, Uitgeverij Komma, kun je hier bestellen voor 57,00.
info[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “De Aytems van Inspiratie”