alle foto’s © Aicha Qandisha
Het voordeel van gourmand zijn, is dat zoiets eenvoudigs als eten gelukkig kan maken. Het nadeel ervan is dat je soms, vaak, zo fanatiek wordt dat het een beetje mal wordt.
Zo hebben we eens dagen als een gek in Tokio gezocht naar de mochi cream: een moderne variant op een traditioneel Japanse lekkernij met een krokante crèmevulling die nergens meer te krijgen was.
Eerder dit jaar in New York, stonden we al ’s ochtends vroeg als schapen te wachten om een cronut te proeven. Die cronut was zo lekker dat ik er regelmatig aan denk. Regelmatiger dan goed voor me is.
Dure taxirit
Maar gelukkig biedt Londen uitkomst: een aantal bakkerijen biedt een eigen variant aan van de cronut onder verschillende namen zoals de cocodough, dosant en crodough. Allemaal best wel minder geslaagde variaties op de naam cronut, want die is gepatenteerd.
Familiebakkerij Rinkoff in East London is een van de bakkerijen die een dagelijkse selectie crodoughs aanbiedt. Toen we vorige maand in London waren, mocht een bezoek uiteraard niet ontbreken, al ging ook dat nogal moeizaam met uiteindelijk een dure taxirit waarmee we op de laatste dag alsnog richting de crodough gingen.
Marshmallow met nutella
Allemaal voor jullie, uiteraard. Zodat jullie weten wat er zoal te krijgen is en of het de moeite is.
Rinkoff Bakery is gevestigd in een onopvallend straatje, maar heel Londen weet er de weg naartoe. Toen wij er waren, was er een constante aanloop van klanten. Van de cronut is er elke maand maar één exclusieve smaak. Rinkoff Bakery biedt standaard acht smaken crodoughs. Allemaal aanlokkelijk uitgestald.
We hebben verschillende smaken geprobeerd: de caramel toffee met pistache, de frambozen, de marshmallow met nutella (mijn favoriet), de appel toffee en de kersen met chocolade.
Ritje waard
En ze zijn zeker lekker, maar de vraag was of ze net zo bijzonder zijn als de cronut: wat knap is aan de cronut is de gelaagde structuur, de rijke smaak zonder dat het een vette hap wordt waar je net zo vettige vingers van krijgt door de olie. De crodough heeft een meer sponsachtige structuur, is zwaarder op de maag en olieëg.
Ik kan dus niet zeggen dat als je de crodough hebt geproefd, dat je dan weet hoe de cronut smaakt. Maar als zoete, en vullende traktatie, staat de crodough op zich en is die een ritje (of wandeling) naar het sfeervolle Whitechapel zeker waard.
hassnae[at]aichaqandisha.nl