De kookboeken zijn er een klein beetje bij ingeschoten de laatste tijd. Niet omdat de liefde ervoor over is, maar omdat -en de vaste lezers weten dat- ik sinds kort voor NRC tweewekelijks de rubriek De Thuiskok mag verzorgen. Maar onze lezers zijn natuurlijk ook waardevol en dus heb ik besloten om de boeken hier ook gewoon te bespreken. Op zijn Aicha Qandisha’s.
Voor een hedonistische niet-vegetariër zijn uitgesproken vegetarische of zelfs veganistische kookboeken altijd een beetje slikken. Er spreekt vaak zo’n gebrek aan, uhm, levensvreugde uit. Sommige veganisten hebben vaak ook iets militaristisch, bijna religieus-achtig met dezelfde bekeringsdrang van fanatiek gelovigen. Dat is jammer, want bewuster eten en minder vlees of vis zou helemaal niet als een opgave of straf moeten voelen.
Wereldkeuken
Dat laatste hebben Shannon Martinez en Mo Wyse van het hippe, veganistische Australische restaurant Smith & Daughters goed begrepen. Misschien scheelt het dat Martinez geen veganist is en puur vanwege de uitdaging veganistisch is gaan koken. Het scheelt zeker ook dat Wyse niets heeft met het sekte-achtige van sommige veganisten die Martinez niet accepteren. Wat de reden of redenen ook zijn, hun Eat Vegan is een fraai kookboek geworden met een stoere vleug gothic sfeer.
Mooi zwart, veel kleuren, fraaie sfeerfoto’s en recepten die je niet alleen klaar kunt maken met obscure ingrediënten die je in de speciaalzaak vindt, maar ook toegankelijke gerechten uit de wereldkeuken. En dat laatste is een grote pré, want als je naar de wereldkeuken kijkt, of dat nu de Maghrebijnse keuken is, Zuid-Amerikaanse of Indiase, vind je genoeg vegetarische en zelfs veganistische gerechten die al veganistisch waren lang voordat de term gemunt was.
Sommige recepten vragen wel om een waslijst aan producten, maar een goede voorbereiding is het halve werk. Veganisten zullen hun hand niet omdraaien voor veganistische garnalen of kaas, ieder ander kan voorzichtig beginnen met de toegankelijker recepten en zo opbouwen. Of er gewoon af en toe uit koken voor de bewuste variatie.
‘Eat Vegan’, uitgeverij Good Cook, kun je hier bestellen voor 24,95.
info[at]aichaqandisha.nl
Ik kan mij vergissen maar heb je toevallig ook iets gekookt uit dat boek? Ik lees er niets over. Zelf erger ik mij vaak enorm aan commentaren bij recepten waarbij allerlei mensen menen iets te moeten roepen zonder dat ze het recept ook daadwerkelijk gekookt en dus beproefd hebben. Blinkt men dan uit in cosmetische nietszeggendheid imho.
Wat ondanks de titel of juist daarom ik ben er niet uit, ook nog zo jammer is en eventueel helaas nog tamelijk voorspelbaar ook is het feit dat vleeseters vooroordelen zo ongelofelijk vaak herhalen over niet vleeseters. Was dat nu echt nodig denk ik dan voor een intelligente, empathische jonge vrouw;
Zo opgeschreven klinkt het vooral stigmatiserend en belerend want ook al begint het met ‘Sommige’ moest het toch fijntjes even gezegd hoe onuitstaanbaar ze vaak zijn. Zelfs ondanks de goede redenen die er zijn als het wèl als ’n opgave voelt en wellicht zit ‘m precies daarin ‘de kneep’. Dat de verleiding te groot is en het vlees te zwak en vanwege boosheid om het schuldgevoel daarover. (De ‘levensvreugde’ in de bio-industrie niet kunnen zien. Je kunt niet overal de hele tijd met alles rekening houden en je daar schuldig over voelen, verpest het hedonistisch genieten. Dus niet fundamentalistisch Zooonosen, Q-koorts, vogelgriep, en megastallen voor je zien wanneer het vleesje op je tong of dat van je kindertjes smelt. Ook geen volksstammen resistente virussen aan je voorbij zien trekken onder het eten.) Slikken, het hoeft niet als een opgave of een straf te voelen. Helaas je bent de enige niet.
Wat creativiteit te betrachten bij de bereiding van voedsel of hoe je dat doet zodat de transitie naar minder, minder pijnlijk is bespreken kon ook. In plaats daarvan kun je ’t niet laten om die buitengewoon ergerlijke vega’s af te zeiken en weg te lopen zetten als zielige fundamentalisten.
Nu geloof ik al helemaal niet dat iederéen vegetarier kan worden en de meeste (doorgewinterde) vegetariers zijn realist genoeg om dat ook helemaal niet te geloven volgens mij (de cijfers zeggen ook nog iets anders). Maar dat betekent niet dat we het stigma van verzuurde, onverdraagzame fundamentalisten met bekeringsdrang steeds opnieuw door de strot geduwd hoeven te krijgen. Praat vooral over wat je gekookt hebt uit een kookboek en bespreek dat dus (alleen deed je iets anders).
Anders klinkt het meer als een aanleiding iets goedaardigs in een kwaad daglicht te stellen. Ik geloof niet dat je het zo bedoeld hebt. Ik vindt je het ook waard om te laten weten hoe dat voelt.
Dat vleeseters niet vleeseters ‘framen’ als onverdraaglijk is namelijk eerder regel dan uitzondering. Misschien voelt vlees laten staan als ’n opgave en daar is ook niets mis mee behalve dat de beperking in keuze, dat je daar de pest over in hebt dat het te lekker smaakt om het wat vaker te laten. Dat het zoveel meer tijd kost of althans het daarop lijkt. Dat het gemis het plezier bederfd. Is allemaal ook nog heel begrijpelijk maar heb het daar dan over.
Bekijk de talloze video’s van de Indiase sterren kok Varehvah bijvoorbeeld eens, daar is niets bekeringsdrang-achtigs aan en het gaat er verre van betweterig, ongenietbaar of fundamentalistisch aan toe. En verder is er ook nog genoeg dat inspireert, toch? Soms kan een kind het beter uitleggen.
Ik weet het Aischa, zonder vlees koken is lastiger en vaak bewerkelijker en je mist ook nog vaak ’n bite maar je kunt er beter in worden en anderen versteld laten staan heus. En dan nog gunnen de meesten jou dat stukje vlees af en toe ook gewoon wel, misschien wel meer, door de moeite die je je zichtbaar getroost om het niet als vanzelfsprekend te beschouwen dat offer. Het is immers helemaal niet voor iedereen even gemakkelijk, voor sommigen voelt het zelfs bijna als straf en bleek het een hele opgave toen ze er mee aanvingen het op te kunnen brengen iets te laten.