Ik heb lang zitten nadenken of ik nu wel of niet iets moest schrijven over de storm van verontwaardiging naar aanleiding van mijn stuk Bedreigingen. Je kunt zoiets natuurlijk laten rusten en iedereen die stikte in zijn of haar verontwaardiging waardig het zuur toewensen. Maar zo eenvoudig gaat dat helaas niet omdat er iets achter zit dat het rottingsproces in de maatschappij zo pijnlijk duidelijk weergeeft.
De mensen die mijn tijdlijn hadden doorgespit, er achter waren gekomen dat ik manisch depressief ben en vervolgens als kinderen van een jaar of zeven ‘Impel, Stimpel, Stapel, Gek’ gingen spelen geef ik terug aan de vergetelheid. Ik was er op voorbereid en wist dat infantiele figuren dit zouden gaan gebruiken. Ze hadden geen weerwoord en dan is het natuurlijk geweldig zoiets met beide handen aan te grijpen. Ik begreep hun wanhoop.
Joodse pacifiste
Dat ik werd beticht van het aanzetten tot geweld geeft alleen maar aan dat een grote groep mensen nogal moeite heeft met begrijpend lezen. De stront vloog pas echt goed door de kamer toen Ewout Klei en Bart Schut zich ermee gingen bemoeien. Volgens Klei was ik een lid van Groen Links dat schreef voor het extreem linkse blog Aicha Qandisha. Waarop één van de volgers van Klei reageerde ‘O, is dat niet het blog van Bouazza waarop geschreven wordt over lippe(!)stiftjes en Arabische taartjes’. Om die tweets heb ik wel even zitten gniffelen. Daarna kwam Bart Schut te voorschijn. Peter Breedveld en Hassnae schreven daar al een stuk over. Waar Schut overigens de wijsheid vandaan haalt dat ik een ‘naar eigen zeggen joodse pacifiste’ zou zijn is mij een volslagen raadsel. Ik heb me werkelijk nooit op die manier geprofileerd. Het komt uit die dezelfde grote duim als waarmee hij zijn stukjes schrijft.
In het vaarwater van deze naar eigen zeggen links-liberale journalist (sorry, ik kan het niet laten) kreeg ik de voormalige rechterhand van roddelkoningin Henk van der Meyden en huidig directeur van het CIDI in mijn nek. Esther Voet kan blijkbaar haar ziekelijke neiging tot het peuteren in iemands privé leven niet goed onder controle houden. Tot twee maal toe vroeg zij mij of ik nog naar ‘sjoel’ ging. Het volgende zette ik al op twitter, maar herhaal het nog even in dit stuk. Want ik vraag me steeds af wat er gebeurd zou zijn als de directeur van een moslimorganisatie mij gevraagd zou hebben of ik nog wel naar de moskee ga. En dat had in principe best gekund omdat ik, naast mijn joodse afkomst, ook van Arabische afkomst ben (en Russisch, Frans, Chinees en Indonesisch. Maar dit terzijde). In ieder geval denk ik dat de hel dan was losgebroken. Voet werd na het stellen van haar impertinente vraag gewoon met rust gelaten.
Maatschappelijk rottingsproces
De vraag van Voet vervulde mij met een gevoel van walging. Ze gedroeg zich als een verwarde herdershond die blaffend probeert het verkeerde schaap bij haar kudde te halen. Mensen als Voet en Schut zouden tot de orde moeten worden geroepen met hun dwangmatige etnische profilering van mensen wiens mening ze niet aan staat. Het tegendeel gebeurt echter. Politici en journalisten schuren tegen ze aan en houden ze angstig te vriend. Waardoor zij weer denken dat ze zich werkelijk alles kunnen permitteren. De recente publieke terechtwijzing van Humberto Tan (die op de anti-racisme en –Islamofobie bijeenkomst sprak) door Voet is daar een treurig voorbeeld van.
Het mensen voortdurend aanspreken op hun afkomst is het maatschappelijke rottingsproces waar ik op doelde. Etnisch profileren, iets waar bepaalde mensen blijkbaar spontaan van klaarkomen. En wat ik echt één van de gevaarlijkste ontwikkelingen vind. Er wordt een vijandbeeld gecreëerd en daarnaast gedaan alsof er maar één groep recht heeft op veiligheid en bescherming. Terwijl verdomme iedereen recht heeft op veiligheid en bescherming. Daar bestaan geen uitzonderingen in.
In mijn geval werd mijn afkomst erbij gehaald om het stuk volledig uit de context te rukken. Iets anders kan ik er niet van maken, omdat in het stuk nergens een verwijzing naar mijn afkomst staat. Ook het geblèr dat ik opriep tot geweld was onderdeel van de tactiek mij op die manier onderuit te halen. Doordat ze geen weerwoord hadden moesten ze dit er in paniek allemaal bij halen. Ze hadden geen plausibele argumenten om mijn stuk te weerleggen. En ik denk niet dat ze die ooit zullen vinden.
rebecca[at]aichaqandisha.nl
2 Reacties op “Etnische profilering”