alle foto’s © Aicha Qandisha
Met Jean-Georges heb ik een soort knipperlicht relatie: de ene keer trappel ik in mijn stoel van genot en vind ik zijn restaurant geweldig, de andere keer kijk ik kritisch om me heen terwijl ik verder eet van het gebodene.
Jean-Georges Vongerichten, zoals hij volledig heet, is een wereldberoemde Franse sterrenchef met restaurants op bijna alle continenten.
Het eerste etablissement van hem waar ik at, is het Parijse Market: strak interieur, moderne keuken en goed eten. Heel goed eten voor een goede prijs. We hebben er meermaals gegeten en zijn nooit teleurgesteld.
ziet er niet zo uit, maar goddelijke kip samosa bij Spice Market
Orgastische hap
Zijn Shanghaise restaurant, naar hem vernoemd, beloofde een ‘epicurisch avontuur’ maar bood niet meer dan degelijk eten. Smakelijke gerechten, zeker, maar bij epicurisch stel ik me toch een wat opwindender, onvergetelijker ervaring voor. Het soort maal waar je van de ene orgastische hap in de andere rolt, zeg maar.
Jean-Georges heeft zich ook ontfermd over het Dohase W-Hotel en dat is zeer goed gelukt. Een indrukwekkend buffet, een heerlijke theesalon ingericht met felle kleuren die goed passen bij de zoete cupcakes en macarons die er geserveerd worden en daarbij nog zijn Spice Market: het restaurant dat Aziatische street food serveert.
Spice Market hebben we in New York geprobeerd en wat een genot was dat. Een uiterst hip décor in het al net zo hippe Meat District en fenomenaal lekker eten. Echt. Zo vol van smaak, zo verschrikkelijk lekker. Het enige jammere is dat we al snel vol zaten en niet meer konden eten terwijl we dat wel heel graag wilden. Heel frustrerend.
amuse van crispy sushi bij Jean-Georges
Iconisch driesterrenrestaurant
Ook op de agenda in New York was zijn iconische driesterrenrestaurant in het Trump hotel aan Central Park. Omdat het Shanghaise restaurant niet zo indrukwekkend was, wilde ik per se een keer het origineel in New York proberen, omdat het bijna spreekwoordelijk staat voor luxe eten.
Ze bieden er een uiterst schappelijk geprijsde lunch: twee gangen voor slechts 48 dollar. Plus nog een dessert voor 12 dollar. Een uitstekende manier om de keuken te ontdekken zonder berooid achter te blijven.
Anders dan de andere sterrenrestaurants in New York (waarover in andere stukken meer), heeft Jean Georges een gemoedelijke sfeer. Minder luidruchtig, wat stijver ook en de bediening was er ook niet al te hartelijk.
voorgerecht van krabrisotto bij Jean-Georges
We waren netjes gekleed gegaan, maar die moeite hadden we ons kunnen besparen, want de meeste andere gasten kwamen in hun oude kloffie.
Crispy sushi
We kregen drie amuses, waaronder een crispy sushi. Crispy sushi is heel erg populair in New York. Het is een product van de Zuid-Amerikaans-Japanse fusion keuken. De rijst is warm en knapperig waardoor je een heel andere smaak en structuur krijgt dan de traditionele nigiri sushi.
Bij het vrolijke Sushi Samba (Braziliaans-Peruaans-Japanse fusion) en Spice Market hadden we een selectie crispy sushi besteld die heerlijk smaakte, maar waardoor we ook meteen vol zaten. Dat is nog een verschil tussen de gewone en de crispy sushi: zo licht als de traditionele is, zo zwaar is de moderne crispy variant.
hoofdgerecht van biologische kip met parmezaanse kaas bij Jean-Georges
Terug naar Jean-Georges: de voor- en hoofdgerechten die we bestelden, waren bijzonder smakelijk. Majda had zachte coquilles met gecarameliseerde bloemkool en ik een fijne, maar zeer vullende krabrisotto met nori en limoen.
Tip top in orde
Als hoofdgerecht had Majda baars met noten en zaden met accenten van citroen en ik had kip omhuld met een parmezaankorst. Beide waren geslaagd. Majda’s baars was heel licht, mijn kip was best zwaar door de parmezaan.
hoofdgerecht van zwarte baars bij Jean-Georges
Het dessert met verschillende variaties met en van caramel was al even lekker.
Allemaal tip top in orde. Maar dan kom ik terug op wat ik aan het begin stelde: een epicurisch avontuur beloven, of met drie sterren pronken, legt de lat heel erg hoog. Dan moet je toch echt van de ene verrukte hap zweven naar de andere en steeds weer verrast worden dor de inventiviteit van de chefkok.
Voor drie sterren wil je omrijden, omvliegen, moeite doen. En dat moet zich dan lonen als je er eenmaal zit. Je moet dan niet het gevoel hebben dat je hetzelfde ook in een goed één sterrenrestaurant had kunnen eten. Of in een uitstekende bistro.
carameldessert bij Jean-Georges
Culinaire speelveld
En wat je al helemaal niet wilt, is dat de bediening je bij de friandises de rekening toeschuift nog voordat je ernaar gevraagd hebt en zonder dat je koffie of thee is aangeboden.
Er was bovendien nog iets: we hadden een kokossmoothie besteld die niet te drinken was: log, zwaar en met een vies-muffige smaak en geur. We lieten hem beiden staan en geen enkel moment vroeg iemand van de bediening ernaar. Ze ruimden de volle glazen gewoon weer op. Bízàr.
Ik ben eruit: de klassieke, pretentieuze keuken van Jean-Georges is het niet voor mij. Er zijn in Europa en Azië simpelweg te veel chefkoks die het culinaire speelveld zoveel beter en speelser verkennen en daarmee de gevestigde grote namen zoals Jean-Georges maar ook een Robuchon ver achter zich laten.
Zijn ‘gewone’ restaurants, Market in Parijs en Spice Market, vind ik wel geweldig. En nu ik dit schrijf: ik heb ook al eens eerder in zijn The Mercer Kitchen gegeten en dat was ook goed.
verrukkelijke noodles bij Spice Market
Zijn sundae met gezouten caramel in het Parijse Market is een bonk zondig genot. Zijn kip samosa’s in Spice Market waren zálig. Ik kan nog de smaak van het gekruide kipgehakt herbeleven. Dát is epicurisch. Dat je zo verrukt raakt door de smaak, dat je er daarna nog vaak aan terug denkt. Dat je terug wilt om het opnieuw te proeven en beleven. Dat hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn en daar kan geen reputatie of ster tegenop.
hassnae[at]aichaqandisha.nl