De eerste keer dat ik afternoon tea had, was tijdens mijn allereerste reis naar Londen samen met een vriendin. We gingen tiptop gekleed naar de Fortnum and Mason en werden daar vorstelijk ontvangen en verwend met traditionele sandwiches en scones en verrukkelijke mini-patisserie.
Het was het begin van een liefde voor de Britse traditie: nog vele malen zou ik op verschillende plekken de uitgebreide theeceremonie uitproberen. In het Amsterdamse Krasnapolsky bijvoorbeeld, waar ik na de derde keer besloot dat het eigenlijk niet zo bijzonder was wat je kreeg.
In het sjieke Haagse Des Indes waar het in het weekend vol zit met mensen van stand: de verschillende hartige gangen maken het een bijzondere, luxe ervaring, maar na één keer vond ik de magie toch uitgewerkt.
Ik wil stuiteren van blijdschap als ik iets voorgeschoteld krijg, niet een ‘oké’ ervaring hebben. De afternoon tea bij Harrods is, zeker voor de pretentie van het warenhuis, onder de maat. Dan is die van het Amsterdamse Hotel Americain toch beter. Of die van de Orangery in het Londense Kensington Park. Het Utrechtse Polmans Huis had een fijn geprijsde afternoon tea, maar de laatste keer viel de kwaliteit wat tegen.
Bij de Bijenkorf moet je met zijn tweeën elk gebakje en zelfs de macaron delen. Wie dat toch ooit bedacht heeft?
Wil je echt smullen en aparte patisserie proeven? Dan is de Prêt-à-Portea in The Caramel Room, hoe toepasselijk, van het Londense Berkely hotel een aanrader.
Het begint al meteen goed als je bij binnenkomst een roze pump op je tafel aantreft met daarop je naam.
Omringd door hippe fashionista’s die ook gelokt zijn door het concept, krijg je vervolgens een keur aan sandwiches en hartige hapjes…
…waarna de étagère met spannende zoetigheden wordt gebracht, en om die zoetigheden draait de hele show: ze zijn geïnspireerd op de ontwerpen van grote couturiers.
Zo hadden wij onder andere een groene macaron van munt gebaseerd op Vivienne Westwoods Anglomania jas, een koekje in de vorm van Gianvito Rossi’s knielaars met wit glazuur, een sponge cake vrij naar Yves Saint Laurents Classic Duffle 6 en een cremeux van banaan, caramel en passievrucht geïnspireerd op Jean Paul Gaultier.
Het is geweldig om alles uit te proberen. En toegegeven, niet elke creatie is even geslaagd, maar alleen al de presentatie en het avontuurlijke proeven in een ongedwongen sfeer en met allemaal opgewonden vrouwen om je heen (en vooruit, hun mannen) die alle remmen loslaten en steeds maar nieuwe zoetigheden bijbestellen, is een groot plezier. De grote glimlach op het gezicht van de bediening stelt je gerust dat je heus niet inhalig bent als je een tweede rondje bestelt. Sterker, ze komen zelf vragen of ze de étagere niet eens zullen bijvullen.
En alsof de suikerexplosie niet genoeg is geweest, krijg je aan het einde de vraag of ze je favorieten kunnen inpakken voor je in fel gekleurde draagtasjes. Wat een feest. Een decadente uitspatting met genoeg suiker voor een heel jaar. Héérlijk.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Prêt-à-Portea”