Slechte minnaars? En de vrouwen dan!

brunettiart

Mannen hebben de reputatie iets te vaak tot de slechte minnaars te behoren en Hassnae beschrijft pijnlijk nauwkeurig wat er allemaal mis kan gaan. Laten we hopen dat de slechte minnaars er wat van opsteken en dat vrouwen op tijd doorhebben welke mannen ze beter kunnen mijden. Helaas is het niet zo dat hiermee de weg naar de seksuele hemel gevonden is. Want ook onder dames zijn er genoeg individuen die het aan basale seksuele vaardigheden ontbreekt.

Zo zijn er de zoutzakken. Dames die op hun rug gaan liggen, hun benen spreiden, vol verwachting op het wonder dat de man voor ze zal gaan verrichten. De maximale tederheid die deze dames laten zien, is hun handen op de rug van hun minnaar leggen. Hun vermogen tot het niet geven van feedback wordt slechts overtroffen door de oprechtheid van hun verbazing als hij na verloop van tijd toch maar eens informeert of ze het wel naar haar zin heeft. Natuurlijk gun ik het zo’n vrouw om op deze manier te genieten als dat haar voorkeur heeft. Maar ik zou haar adviseren om mij met rust te laten en haar evenknie te zoeken in de machinale pompers zoals Hassnae die beschreef.

Letterlijk afzuigen
Onder de actievere minnaressen vind je er die de etymologie van het woord geslachtsorgaan niet geheel doorgronden. Dan bedoel ik vooral de tweede helft van het woord. Er zijn vrouwen die niet begrijpen dat de penis een levend, maar vooral ook uiterst gevoelig onderdeel van de man is. En dus van een geheel andere substantie dan het vriendje dat ze bij de vrouwvriendelijke seksshop besteld hebben. Het verschil tussen de huid van de schacht en die van de eikel is niet aan ze besteed. Ze trekken er aan alsof ze zuurkoolstamppot bereiden en nemen het woord afzuigen letterlijk. Mijn hypothese is trouwens dat dit woord bedacht is door hetzij een castraat, hetzij een mannenhaatster. Het ergste hieraan is dat de mannelijke automatiek er niet op is ingespeeld. Zolang mevrouw het geweld toepast kan de erectie niet verdwijnen. Maar zodra je geduldig begint uit te leggen hoe het allemaal werkt, is de stijfheid weg om voorlopig niet meer terug te keren.

Naast de lichamelijke foltering kun je ook te maken krijgen met dames die zich specialiseren in het pijnigen van de mannelijke psyche. Zo heb ik vrij onprettige ervaringen met het type wispelturige verwijtster. Het is iets heel natuurlijks om verschillende seksuele voorkeuren te hebben en het is volkomen begrijpelijk dat iemand de ene keer zin heeft in het een en een dag later weer naar iets totaal anders verlangt. Dat hebben mannen ook. Ik in ieder geval wel. Echter, c’est le ton qui fait la musique. Het doet ertoe hoe iemand over zaken communiceert. Zo krijg je de ene keer te horen dat je met je vieze poten van haar kont af moet blijven en twee weken later zegt ze op niet minder verwijtende toon: ‘je neemt me nooit meer eens anaal’. Dan is het duidelijk dat je het nooit goed zult doen. Of eigenlijk, dat het enige goede dat je kunt doen hard weglopen is.

Niet oraal
Tenslotte wil ik nog de lichtelijk smetvrezende dames noemen. Emotioneel bevinden ze zich aan het andere uiterste van het spectrum, maar ze kunnen eveneens op je zenuwen werken. Dit type vrouw vindt zichzelf eigenlijk nooit schoon genoeg om ongeremd te kunnen vrijen. Ze wil zich niet oraal laten verwennen, omdat ze dat zo vervelend voor hem vindt. Die vagina is immers ook na drie kwartier douchen nog steeds een vies stinkding. Dat er voor een man zodra hij opgewonden is, niets meer bestaat dat zo heerlijk ruikt en smaakt als haar vagina, is voor haar niet te bevatten. Het is heel lief bedoeld, maar voor een man die liever zijn penis verliest dan zijn tong, is het knap frustrerend. Wellicht is het allemaal een kwestie van potjes en dekseltjes. Genoeg mannen die niet beffen en voor de andere types is er ook wel een geschikte hork te vinden.

Maar toch denk ik dat voor de matige minnaressen de seksuele voorlichting best een hoger niveau mag bereiken dan het voorkomen van zwangerschap. Van mij zullen ze in ieder geval niet snel zwanger worden.

Illustratie: Ivan Brunetti, Uitgeverij Xtra

Walter