Tokio voor gierigaards

Eén van de hardnekkigste mythes over Japan is dat het land zo vreselijk duur zou zijn. Dat een sinaasappel er een tientje kost en een maaltijd nagenoeg onbetaalbaar is, laat staan een overnachting.

Allemaal onzin. Japan, en ik bedoel eigenlijk gewoon Tokio, is heel goed te doen voor mensen met een bescheiden budget. Het is zelfs een goedkope vakantiebestemming. Maar! Je moet wel een beetje opletten waar je je kamer boekt en waar je een biertje bestelt. Je moet je even verdiepen in het metrosysteem en je moet eten als een Japanner, dan bespaar je een hoop geld.

Druiven van 40 euro
Tuurlijk, ze hebben er sinaasappels van tien euro. Duurder zelfs. Meloenen van honderd euro, trossen druiven die rustig veertig euro kosten. Japanse perziken zijn de lekkerste ter wereld, maar je moet er diep voor in de buidel tasten.

Maar je moet je fruit ook niet op de voedselwarenafdelingen van de sjieke warenhuizen Mitsukoshi, Daimaru, Matsuya en Takashimaya kopen. In levensmiddelenwinkels die je in en om woonwijken vindt, kost het fruit minder dan bij de Albert Heijn. Zowat alle levensmiddelen zijn in Japan een stuk goedkoper dan bij de Albert Heijn.

Ryokan
Dat valt me altijd op, als ik weer terug in Nederland ben: dat juist ons land één van de duurste ter wereld is. Voor een stukje smaakloze vis ben je hier al snel 15 euro kwijt. In Japan koop je hele vissen voor twee, drie euro. Met de smaak er nog aan!

Maar goed, dat is alleen nuttig te weten als je in Tokio een woning met een keuken huurt. De meeste mensen zullen overnachten in een hotel. Ja, ik wilde de eerste keer ook in een traditionele ryokan, voor de authentieke Japanse ervaring, maar dat is duur. Hotels zijn het goedkoopst en het gemakkelijkst. Voor 60, 70 euro per nacht heb je al een schone, gerieflijke kamer met een zitbad. En niemand die je voorschrijft hoe laat je binnen moet zijn, zoals bij een ryokan.

Dagkaart voor acht euro
Tokio heeft een uitstekende metro en ook voor het openbaar vervoer betaal je hier een fractie van wat je in Nederland moet ophoesten voordat je je als een stuk vee in een vieze wagon vol agressief en asociaal tuig naar je bestemming mag laten proppen. De Tokiose metro is daarbij vergeleken het paradijs. Snel en prettig en de stations alsmede de mogelijkheden om over te stappen worden in Amerikaans Engels omgeroepen. Rond middernacht is-ie nog precies zo smetteloos schoon als-ie ’s morgens was. Geen overlast van de andere reizigers, geen schallende muziek uit telefoons, niks van dat alles.

Als je van plan bent de hele dag van hot naar her te reizen in Tokio, kun je een dagkaart kopen die 1000 yen kost, dat is zo’n acht euro. Als je maar een paar ritjes maakt, is dit de beste manier: je koopt het goedkoopste kaartje en betaalt op de plaats van bestemming het eventuele verschil. In Nederland moet je torenhoge boetes betalen en krijg je een vernederende ondervraging door een halfabeet in bijzijn van driehonderd andere passagiers, als je per ongeluk het verkeerde vervoersbewijs hebt. In Japan betaal je gewoon de dertig yen meer die je kaartje had moeten kosten en klaar.

Convenience stores
Hou je van sushi? Dan heb je de jackpot gewonnen als je in Tokio bent! Sushi is hier alomtegenwoordig en al-tijd lekker! Sushi kun je hier in de supermarkt kopen voor vijf, zes euro en die is lekker! Verse, malse vis, perfect gemarineerde rijst en die eet je dan lekker in het park of een plantsoen. Natuurlijk kun je in Tokio ook proberen een plek te krijgen bij Jiro en dan een godsvermogen betalen voor twintig sushi, en die zal ongetwijfeld goddelijk zijn, maar er zijn dus alternatieven. Sushibars waar je je buikje rond eet voor twintig euro heb je ook. Met gratis groene thee erbij.

Eten moet je in Tokio sowieso doen als een Japanner. Ontbijt haal je in één van de convenience stores die in elke straat, op elke straathoek te vinden zijn: Lawson, 7/11, Family Mart, enzovoort. Je koopt er rijstballen, omwikkeld met nori en voorzien van een vulling van vis, zalmeitjes, ingelegde pruim, kip, krab, whatever. Een, twee euro per stuk. Wegspoelen met groene thee (één euro) en je kunt er weer tegenaan tot de lunch. Goedkoop én gezond!

Lieve adolescenten
Lunchen doe je in een ramen of sobabar. Voor vier euro krijg je, na twintig minuten buiten op straat in de rij te hebben gestaan, een kom vol beetgare pasta, vlees, en knapperige groenten. Kom rijst erbij, gratis water, gratis thee. Alleen een Japanner krijgt dat allemaal op. Ik in elk geval niet.

En lékker!

Dorst? Lekker koel biertje in een geairconditionede bar is dan wel zo lekker, maar kijk uit waar je naar binnen loopt. Veel bars rekenen ‘cover charge’, soms wel drie-, vierduizend yen voor het alleen maar aan de bar mogen zitten. Daar komt de prijs van je biertje nog bij.

Niet doen, want zo gaat je vakantie wel in de papieren lopen, natuurlijk. Kies een bar uit waar veel jongeren zitten, waar ze alternatieve muziek draaien. Ga aan de bar zitten. Iedere aanwezige, inclusief de barman, wil zijn Engels met je oefenen. Gezellig. En Japanse adolescenten zijn de liefste ter wereld. Ze zwaaien je uit als je weer weggaat.

Tientje per dag
Dineren kun je natuurlijk zo duur maken als je wilt. Het is de moeite waard om eens een paar honderd euro stuk te slaan in één van de vele sterrenrestaurants die Tokio rijk is, maar als je langer in de stad verblijft, moet je af en toe wat goedkoops doen. Ga hiervoor weer naar de dichtsbijzinde Lawson of 7/11 en koop, zoals alle kantoorklerken doen, een goedkope bento. Stukjes vis en vlees en ingelegde groenten en plenty of rijst. Drie, vier euro.

Dat is hoe je de dag doorkomt in Tokio zonder failliet te gaan. Van een tientje kun je hier een hele dag leven, voedselgewijs, bedoel ik. Kan dat in Nederland ook? No way.

Tokio is dus niet duur. Tokio is goedkoop. Spotgoedkoop.

peter[at]aichaqandisha.nl